Engin DİNÇ - Vicdanlı Olduğunu Sananlar

Herkes masumdur, herkes iyi kalplidir, herkes yardımseverdir, herkes iyiyi düşünür… Madem bizler bu kadar iyiyiz neden dünyayı kötülük kaplamış, neden hep kafamızı kaldırdığımızda gökyüzü kapkaranlık… Şişko, göbekli fabrika patronlarının o bacalardan çıkarttıkları hırsların karanlığı kaplamış gökyüzünü…

Dünyaya o kadar dalmışız ki bir çiçeğe bile baktığımızda “Yaratan ne güzel yaratmış.” Deyip geçmek yerine, kopartıp sevgilimize veriyor ve onun nefsanî şehvetine katkıda bulunuyoruz. Herkes kendi nefsini alıp yargılamalıdır. Gerçekten iyi miyim acaba? Düşünelim; hiç mi bir çocuk kapının önünde ses yapıyor diye bağırıp kalbini kırmadık, hiç mi anne-babamıza ses yükseltmedik, hiç mi sevgiliyi yanlış anlayıp kızmadık? Hiç miler o kadar uzuyor ki kendim bile korkuyorum…

Düşünün ki; âlemdeki her şey Allah(C.C.)’ı zikretmektedir. Bir ağaç, bir çiçek, bir hayvan… Sevgilinize vermek için kopartıp öldürdüğünüz bir çiçeğin katili olduğunuz kadar, zikrini de böldüğünüzü düşündünüz mü?

Sokak da sizden yemek istediği için yaklaşan kedi veya köpeğe tekme atıp kovduğunuzda aç kalanların halini hiç düşündünüz mü ya da aç kaldığınızda kendinizi?

Afrika gibi açlık ve sefalet ile yaşam savaşı veren insanların olduğunu bile bile hiç ihtiyacın olmayan bir elbiseye verdiğin parayı düşündün mü ya da “fazla geldi yiyemiyorum.” Diyerek çöpe attığın yemeği? Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerim’in İsra Suresi 26-27. Ayetlerinde şöyle buyuruyor Rab’imiz: “Yakınlarına, yoksula, yolda kalmışa hakkını ver, sakın saçıp savurma. Çünkü savurganlar şeytanların kardeşleri olmuşlardır. Şeytan ise Rabbine karşı pek nankördür.”

Çağımızın en meşhuru olmuştur yardım dernekleri… Özellikle de Mübarek Ramazan ayında iki kat faaliyet içindeler… Kafanızı kaldırıp baktığınızda medya da reklamlar, sokaklarda afişler; “Afrika’ya yardım, fitrem Afrika’ya, Afrika açlık çekiyor v.s…” hep düşünmüşümdür. Bu Afrika insanı sadece Ramazan’da mı aç? İnşAllah öyledir ve yardım yapanların yaptığı yardımlar ihtiyacı olanlara, gerçekten aç olanlara ulaşıyordur…

Yardım yapanlar demişken; birçok insan eline telefon alıp bir mesaj atıyor ya da daha fazla geliri olanlar hesaplara para yatırarak yapıyor yardımını(Allah(C.C.) onlardan razı olsun) ama kimileri de var ki bunlar şu en başta bahsettiğimiz şişko, koca göbekli patronlar… Medyaya baktığınızda hep gündemdedirler ve manşetler belli; “Şu şirketin patronu bu derneğe şu kadar yardım yaptı, Şu hocamızda bilmem kaç bin Türk Lirası yardım geldi v.s…” uzayıp giden bu manşetlerden sırf Allah(C.C.) rızası için samimiyet arıyorum ama bulamıyorum. Pek de konuşmak istemiyorum zan olmasın diye ama gelin görün ki göz önünde yapılan, medya da üstelik de yandaş medya da, yani şu hep onların haberini veren, onları savunan, “o ne derse doğrudur” diyen medyada yapılıyor olması da sanırım ortada zan bırakmıyor…

İşte onlar asıl vicdansız olanlar… Çünkü vicdan sömürüyorlar. İnsanların içlerindeki vicdan muhasebesinde terazinin dengesini bozmayı amaçlıyorlar. Şahsi çıkarları için, reklam giderlerini azaltmak için böyle davranıyorlar belki de… Halkımızın çok sevdiğim tarafından yani saflığından faydalanıyorlar. Her şeyi güzel ve doğru düşünen halkımız medyanın dediği ve yaptığı her şeyi doğru buluyor. Şunu hiç düşünen yok! Her hangi bir ayda sevişme sahneleriyle dolu filmler verip kitleleri televizyon başına mahkûm eden zihniyet Mübarek Ramazan ayında birden evliya kanalı olu veriyor…

Vicdanlı olmak için; sevmek gerekir her şey, herkesi sevmek gerekir, dostu da düşmanı da… Çünkü H.Z. Muhammed(S.A.V.) sevmek konusunda şöyle buyurmuştur: "Canım kudret elinde olan Allah(C.C.)'a yemin ederim ki, sizler iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selâmı yayınız!" (Müslim, Îmân 93-94; Tirmizî, Et'ime 45; İbni Mâce, Mukaddime 9) İmanlı olmak için önce sevmek gerekir. İnsan sevdiğine gösteriş için iyi davranmaz, gerçekten iyi olduğu için kalpten severek ve isteyerek iyilik yapar, iyi davranır. Asla “Ben sana bu iyiliği yaptım.” Dercesine davranmaz. Yaptığı iyiliği ve yardımı gösteriş yapmak için yapmaz. Kişinin amacı daha az bir giderle reklam yapmak ve şirketinin müşteri portföyünü arttırmak değil, Allah(C.C.)’ın rızası olmalıdır.

Vicdanlı olmak için; her şeyi sevmeli ve onun gönlüne saygı göstermeliyiz bir karıncaya bile… Bir gün İmam-ı Şüreyk(K.S.) sofranın üzerinde bir karınca görür. Onu eline alıp yere bırakır ve takip etmeye başlar. Karınca yavaş yavaş yuvasına doğru gider. Tam üç kilometre yol gittikten sonra yuvasına girer. İmam-ı Şüreyk(K.S.) her gün üç kilometre yol yürüyerek o karıncanın yuvasının etrafına un bırakır. Görün ki; iyi bir insan olmak için, gerçekten vicdan sahibi olmak için bir karıncanın gönlüne dahi böylesine saygılı olmak gerekir.

İman için vicdanın, iyiliğin ve Allah(C.C.) Aşkının kalbe yerleşmesi, orada katılaşması gerekir. Her dil ile Müslüman’ım demek, Kelime-i Şahadet getirmek iman etmiş olmak demek değildir. Bu konu hakkında Kur’an-ı Kerim’in Hucurât Suresi 14. Ayetinde şöyle denmektedir: “Bedeviler "iman ettik" dediler. De ki: "Siz iman etmediniz, lâkin "İslâm olduk, size inkıyad ettik" deyiniz. Zira iman henüz kalplerinize girmiş değildir. Eğer Allah(C.C.)'a ve resulüne itaat ederseniz, sizin emeklerinizden hiçbir şeyin mükâfatını eksiltmez. Yaptığınızı zayi etmez. Gerçekten Allah(C.C.) gafûr ve rahîmdir (mağfireti, merhamet ve ihsanı boldur).”

Vicdanı, iyiliği, saflığı ve güzelliği tekrar tefekkür ediniz. Çünkü Allah(C.C.) Kelam-ı Kadim’inde der ki “…Ne kadar az düşünüyorsunuz!” (Mümin Suresi 58. Ayet)

09.08.2012

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Dua ve Tövbe

İnsan ve kul olmanın en güzel özelliğidir inanmak. İnsan inanmaya ihtiyaç duyar. Herkes kendince inançlar sahibidir. Kimi; Müslüman, Hıristiyan veya Musevi’dir. Tanrı’nın varlık ve birliğine inanırken kimi de; Budist, Maniheist, Totemist… İnanmak; aslında insanın nefsanî duygularını zincire vurmasını sağlayan en güzel özelliktir.

Mukaddes ve son din olan İslam’da da inanç ve ibadet büyük önem taşımaktadır. İbadetin en büyüğü de kulluğunun farkında olup Allah(C.C.)’tan istemektir, yani dua etmektir.

Dua etmek, Allah(C.C.)’tan ihtiyaç duyulanları istemek ve sonunda o isteklere karşılık bulmaktır. Duaya karşılık öncelikle sabrın bir eseridir. Kalben edilen her duaya karşılık verilir. Muhakkak ki Allah(C.C.) Muğnî (Zenginleştiren)’dir. Allah(C.C.) bizleri Ona karşı dua ve ibadet etmemiz için var etmiştir. Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerim’in A’raf Suresi 55. Ayette “Rabbinize için için yalvararak, başka nazarlardan uzak, gizlice dua edin. Gerçekten O(C.C.), haddi aşanları hiç sevmez.” Demiştir. Allah(C.C.) yine Kur’an-ı Kerim’in A’raf Suresi 180.Ayetinde “En güzel isimler Allah(C.C.)'ındır, o halde bu isimlerle O(C.C.)'na dua edin. O(C.C.)'nun isimleri konusunda haktan sapanları terk edin. Onlar işlediklerinin cezasını çekeceklerdir.” Diyerek kendisine duada bulunmayanların, sapkınlık yapıp başka şeylerden medet umanların cezasını çekeceğini bildirmiştir.

Dua hususunda H.Z. Muhammed(S.A.V.) bir Hadis-i Şerif de şöyle buyurmuştur. “İnsanların en âcizi dua etmeyen, en cimrisi de selam vermeyendir.” (Taberani)

Dua etmek, elleri açarak Rab’e yalvarıcı olmak bir nevi onu övmektir. O(C.C.)’nun kudret sahibi ve çok bağışlayıcı olduğunu O(C.C.)’na söylemektir. O(C.C.) övülmeyi çok sever, övülmek ve övünmek ona hastır. Hiçbir kul kibir duygusuyla bulunduğu konum ve işi gereği, güzelliği sebebiyle, zenginliği sebebiyle övünemez, kibirlenemez. Bunları yapma hakkına sahip olan tek Allah(C.C.)’tır. Dua etmek şükretmektir. Fakirlikte, zenginlikte şükür gerekir. Çünkü insanı fakirlikte güçlendiren, zenginlikle sınav eden de Allah(C.C.)’tır. Allah(C.C.) kim olursa olsun kendisine dua edilmesini, yalvarılmasını ister. Kişi zenginliğine güvenip de Allah(C.C.)’tan yüz çevirirse Allah(C.C.) da ondan yüz çevirir. Bu konu hakkında Resulullah(S.A.V.) şöyle buyurmuştur: “Kendisine iltica ile bir ricada bulunan kimsenin ricasını kesip atanın duâ ve ricasını da Allah(C.C.) kesip atar.” Resulullah(S.A.V.) her fırsatta dua ederdi. Öyle ki bir yağmur yağıp gök gürlese “Aman ya rabbim kıyamet mi kopacak.” Der ve gider namaz kılar, dua ederdi. O(S.A.V.)’nun ümmeti olan bizlerde tıpkı O(S.A.V.)’nun yaptığı gibi her fırsatta Allah(C.C.)’a dua edip, affı mağfiret dilemeliyiz.

Herkes günah işlemiştir ve işleyecektir. Çünkü Allah(C.C.) bizleri sınamak için bize nefis ve o nefsi vermiş ve o nefsi azdırmak içinde Şeytan’ı yaratmıştır. Şeytan fitneleriyle nefsimizi azdırır ve bizi günaha sürüklemeye çalışır. Her daim günahkâr bir kul olduğumuzu bilmeli ve tövbe etmeliyiz. Çünkü Allah(C.C.) bizleri günah işlediği zaman tövbe edip Allah(C.C.)’ı analım diye yaratmıştır. H.Z. Muhammed(S.A.V.) Hadis-i Şerif de şöyle buyurmuştur: "Nefsim kudret elinde olan Zat'a yemin ederim ki, eğer siz hiç günah işlemeseniz, Allah(C.C.) sizi toptan helak eder; günah işleyen, arkadan da istiğfar eden bir kavim yaratır ve onları mağfiret ederdi." [Müslim, Tevbe 9, (2748).] Allah(C.C.) tövbe eden kullarını çok sever ve çok sevinir. Bir Hadis-i Şerif de Peygamberimiz(S.A.V.) şöyle buyurmuştur: "Çölde devesini kaybedip sonra bulan kimsenin sevinmesinden çok, Allahü teâlâ, kulunun tevbe etmesine sevinir."[Buhari]

Duacı ve tövbekâr olmak dileğiyle...

08.08.2012

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Mev'iza-i Diniye

Ey yolcu!

Her namazı son namazın gibi kıl.
Başını secdeye koyduğunda kaldırma ümidinde olma.

Her yemeğini son yemeğin gibi ye.
Bir sonraki lokmayı yutma ümidinde olma.

Her adımını son adımın gibi at.
Bir sonraki adımını atma ümidinde olma.

Her buluşmanın ardındaki vedayı son vedan gibi yap.
Bir daha buluşma ümidinde olma.

Her konuşmanı son konuşman gibi yap.
Bir sonraki kelimeyi kurma ümidinde olma.


Ey yolcu!

Yaşadığın anın farkında ol.
Geçmiş, gelecek kaygısında olma.

Her yer de Allah(C.C.) ile beraber ol.
Allah(C.C.)'ı zikretmeyi bırakıp gafil olma.

Adımlarını sabit tut, bastığın yerin farkında ol.
Başkalarının gittiği yollara bakıp oyalanan olma.

Her an Allah(C.C.) huzurunda olduğunun farkında ol.
Onun senin gördüğünü unutup da küfre giden olma.

Kötülükten, iyiliğe yolculuk halinde ol,
Kötülük ve kibir ile ölüp azap görenlerden olma.

Halk içinde Hak ile ol,
Hak'ın varlığını unutanlardan olma.

Her an O(C.C.)'nu hatırlayanlardan ol,
O(C.C.)'nun nurundan eksik kalanlardan olma.

Niyeti Allah(C.C.) rızası olanlardan ol.
Dünya nimetlerine kapılıp helak olandan olma.

Kalbin ve bedeninle faniyetten uzak ol.
Beşeriyete kapılıp Allah(C.C.) cemalinden mahrum olandan olma.

06.08.2012
Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Allah(C.C.) Rızası İçin Sevmek

Mukaddes, son ve hak din olan İslam’ın temelinde sevgi ve hoşgörü yatmaktadır.  Müslüman olan kişi, diğer Müslüman bir kişiyi kendi kardeşi gibi sevmeli ve o şekilde yaklaşmalıdır. Çünkü Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerim’in Hucurât Suresi 10 Ayetinde: “Müminler sadece kardeştirler. O halde ihtilaf eden kardeşlerinizin arasını düzeltin. Allah(C.C.)'a karşı gelmekten sakının ki O(C.C.)'nun merhametine nail olasınız.” Buyrulmuştur. İslam’ın temelinde barış ve kardeşlik yatmakta olup, düşmanlık ve kin şeytanın insanları yolundan etmek için kullandığı bir oyundur. Unutmayalım ki; korktuğumuz şeytanın bir iğneyi bile bir yerden alıp, diğer bir yere koymaya gücü yetmezken; ona Allah(C.C.) tarafından verilmiş fitne özelliği ile halkları birbirine düşman edebilir.

Kişi; sevgi ve hoşgörüyle dolu olup her daim güler yüzlü olmalıdır. Kendisine karşı istenmeden veyahut kasten yapılacak bir hakaret ve harekete karşı hoşgörülü olmalı, ona mütevazı bir şekilde içinde kötülük olmadan, tamamen iyilikle karşılık vermelidir. Böyle yapan bir kişi Allah(C.C.) katında da yüksek bir mertebe sahibi olur.

Müminlerin birbirini sevmesi öylesine önem taşımaktadır ki; rahmet peygamberi H.Z. Muhammed(S.A.V.) bu konu hakkında şöyle bir Hadis-i Şerif buyurmuştur: "Canım kudret elinde olan Allah(C.C.)'a yemin ederim ki sizler İman etmedikçe Cennet’e giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de İman etmiş olmazsınız. Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayınız!" (Müslim, îman 93-94. Ayrıca bk.Tirmizî, Et'ime 45, Kıyamet 56; İbni Mace, Mukaddime 9, Edeb 11) Böylece Cennet’e girmenin yolunun İman etmekten, İman etmenin yolunun da birbirini sevmekten geçtiğini açıkça belirtmiş ve şu Hadis-i Şerif’i de buyurmuştur. “Bir kimse din kardeşini sevdiği zaman kendisini sevdiğini ona bildirsin." (Ebû Davud, Edeb 112-113) Bir kişiyi sevdiğinizi ona söyleyin. Çünkü Resulullah(S.A.V.) böyle yapardı. Birbirinizi nasıl seveceğini de Hadis-i Şerif de “…Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayınız!” Diyerek belirtmiş ve selamlaşmanın önemini vurgulamıştır. Selamlaşmak dinimizin en mukaddes özelliğinden bir tanesidir. Peygamberimiz H.Z. Muhammed(S.A.V.) de selamlaşmaya büyük önemle yaklaşmış; yolda yürürken gördüklerine selam vermiştir. Selamlaşırken sarılmamış; karşısındakinin elini iki elinin arasına alarak selam vermiştir. Resulullah(S.A.V.) sadece kendi yaşıtı ya da büyük olanlara değil, çocuklara da selam vermiş ve onların başlarını okşamıştır. Selamlaşmak hakkındaki Hadis-i Şerifler öylesine çoktur ki birkaç örnek vermek gerekirse:

“Müslüman’ın Müslüman üzerindeki altı haktan biri de selam vermektir” (Müslim)

“Bir yere girerken oradakilere selam vermek borç olduğu gibi, çıkarken de selam vermek borçtur.” (Beyheki)

“Bir yere, bir meclise giren oradakilere selam versin. Oradan kalkıp giderken yine selam versin.” (Tirmizi)

“İnsanların en âcizi dua etmeyen, en cimrisi de selam vermeyendir.” (Taberani)

Gördüğümüz gibi H.Z. Muhammed(S.A.V.) selam vermeye çok büyük önem vermiş, selamlaşmayanı cimri olarak görmüştür.

Nitekim şöyle denilmiştir: “Allah rızası için bir mümin diğer bir mümini sevdiği zaman, Allah-u Teâlâ(C.C.) kıyamet gününde o kimselere öyle kürsüler hazırlayacaktır ki, bütün insanların hesapları bitinceye kadar o kürsülerde oturacaklardır.”

Hz. Ömer(R.A)’den rivayet edilen bir Hadis-i Şerif’te Hz. Peygamber(S.A.V) şöyle buyurmuştur: “Allah(C.C.)’ın bazı kulları vardır ki; onlar ne peygamber ne de şehittirler. Fakat peygamberler ve şehitler onlara verilen makam dolayısıyla gıpta edip imrenirler. Ashab-ı Kiram: 'Onlar kimlerdir?' diye sordular. H.Z. Peygamber(S.A.V.) şöyle devam etti: 'Onlar (aralarında) nesep ve akrabalık olmadığı, mal alışverişi olmadığı halde birbirlerini Allah(C.C.) için sevenlerdir. Onların yüzü nurdur, nur üzerindedirler. İnsanların korktukları günde onlara korku yoktur. İnsanların hüzünlendikleri günde onlar mahzun da olmazlar.' ” (Ebu Davud)

Cennet’e girmenin İman etmekten, İman etmenin sevmekten, sevmenin de selamlaşmaktan geçtiğini belirten Peygamberimizin yolunda giden ümmeti olarak selamlaşmalı ve selamlaşmayı da yaymalıyız.

Selamun Aleyküm kardeşlerim…

Engin DİNÇ

05.08.2012

Engin DİNÇ - Bir Çocuğun Hikâyesi

Bir ufaklık varmış; 4-5 Yaşlarında bir erkek çocuğu. Ailesi çok fakir, öylesine fakir ki her gece aç yatarmış, yatarmış da uyumak ne kelime... Küçük bir gecekondu da otururmuş şerefsiz babası ve gariban anasıyla. Evin küçücük bahçesinde patates yetiştirir onunla doyururmuş karnını. Bıldırcın yumurtalarını çalar kızartırmış. Kimi zaman bahçedeki erik ağacının üstüne çıkar kırmızı kırmızı erikleri toplar ama tadına bakamazmış bile. Bir iki kilo çıkarsa satarmış ekmek parası...

Bir arkadaşı olmamış hiç, bir kardeşi de yokmuş. Tek başına yaşamak, tek başına savaşmak onun ki... Bir gün annesiyle doktora gitmiş. Doktor amcadan ilk o gün duymuş kanser hastalığını. İlk o gün öğrenmiş ölüm kelimesini, ilk o gün içine inanılmaz acılar girmiş. Evet, annesi kanser hastasıymış. Eve geldiğinde şerefsiz babasından "ölürse ölsün" lafını duymuş. İlk o gün öğrenmiş kini, nefreti. O gün anlamış savaş ne demektir...

Allah(C.C.) ne kadar yücedir ki kanseri yenmiş annesi. Yıllar geçiyor sessizce yalnız, küçük, fakir yüreği hafif hafif büyümekte. Ama o büyüdükçe azalmamış dertleri tersine çoğalmış. Dokuz yaşına geldiğinde tarifi zor bir hastalığa yakalanmış. O diri diri çürüyormuş, iç organları anlaşılamayan bir nedenden yok oluyor... Doktor amcaları annesine söylerken duymuş "pek umut bağlamayın, kızıp azarlamayın, kendi halinde yaşadığı kadar..." ilk o gün gülümsemiş ölüme. Yıllarca küçücük savaşçı yüreği hiç bir şeye yenilmemiş de bu hastalığa mı yenilecekti? Doktorlar perhiz uyguladılar bizim ufaklığa, sadece haşlanmış patates, kepekli ekmek ve su. Başka hiç bir şey yiyemez! Her gün annesinin ağlayışlarını görmek çıldırtmak üzeredir artık onu ve bir gün annesine gider şöyle der "anne ben öleceğim değil mi? Aç kalıyorum bu perhizle, kurtulmak istiyorum beni öldürür müsün?" annesi hıçkırıkla sarılır "suuusss!" diyebilir sadece. Ufaklık bu sefer "Anne o zaman bana her gün ufak bir kola alır mısın? Aç ölmek istemiyorum" annesi sımsıkı sarılır son defa sarılırcasına ve gidip bir kola getirir. Kola onun içmemesi gereken en önemli içecektir. Hastalığı nedeniyle bir damlası bile paramparça edebilecek haldedir. Annesine "seni seviyorum" der! Annesi ağlamaktadır ve lıkırdata lıkırdata içmeye başlar kolayı. Hiç bir şey olmamıştır daha, "acıktım" der yemek ister. Tıka basa yer "Ölmek mi hayır ulan hayır" diye haykırır.

Doktora aylar sonra gittiğinde doktor şaşkındır. Bakakalır yüzüne, bizim ufaklık anlatır doktora yaptıklarını "ölmeyeceğim dedim ve yedim" der. Aldığı cevapsa "sen en büyük ilacı kullanmışsın AKIL"...

Aklıyla, beyin gücüyle ve iradesiyle ölümden kurtulur ufaklığımız. Zorlu hayatında aştığı engeller saymakla bitmez. Her şeyin üzerinden yıllar geçmiştir. Bu gün o şerefsiz babasından ayrılmış annesiyle tek başına yaşmaktadır. Bir annesi, bir kedisi, bir de bilgisayarı... Kocaman binlerce insanın arasındadır ama ıssız adada büyümüşçesine...

Sordum o çocuğa "neler gördün bu güne kadar?" Cevabı; Açlığı gördüm ufacıktım, Kavga ve şerefsizliği gördüm ufacıktım, Yaşarken ölümü gördüm ufacıktım, annemin gözyaşlarını gördüm ufacıktım. Aç insanlar gördüm, çöpten ekmek yiyenleri gördüm, pazarlardan sebze-meyve toplayıp yiyenleri gördüm, aç uyuyan insanlar gördüm. Göre göre büyüdüğüm kötülüğün içinde, damarlarıma, iliklerime kadar işledi, hissettim acıyı, ızdırabı. Belki de bu yüzden Kraljag’im bu gün… Bir Kral kadar korkusuz... Bir Jaguar kadar yırtıcı, güçlü ve saldırgan…

Fakirleri gördüm, bir de zenginleri; parasını nasıl harcayacağını bilemeyen, her yemeği beğenmeyen, Allah(C.C.) nedir bilmeyen, şevk ve eğlence düşkünü, kariyer sahibi zenginleri gördüm, Kravatlı züppeler gördüm, kravatlı züppeler…

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Memlekete Son Söz

Evet, memleketime bunlar benim son sözlerim. Gittiğim yok bir yere yine buradayım lakin belki de sonu gelmeliydi bu sözlerin. Yıllarca ülkemizin geleceğinin hep iyi olmasını istedik. Yanlış siyaset adamları ile yönetilip çocukluk yıllarımızı bir hiç içerisinde açlık ve sefalet ile geçirdik. Belki de bu ülke için konuşma hakkının en büyüğü bizde. Çok konuştum, hep anlatmaya ve dinletmeye çalıştıklarım oldu. Kimisine göre ortalığı karıştıran birisi, kimine göre son derece vatansever el üstünde tutulası oldum.

TEK BAŞINIZA YÜRÜYEMEDİĞİNİZ YOLDA KALABALIK HİÇ YÜRÜYEMEZSİNİZ

Artık susuyorum. Konuşup da kimseye anlatamadığım derdimi söylemiyorum, susuyorum. Bundan sonra inandığım gerçekler uğruna konuşmaktan ziyade çalışmayı, savaşmayı tercih ediyorum. Ben bu yol da yürürken yalnızlığı tercih ediyorum ve tavsiye ediyorum ki herkes böyle yapsın. Ülkenizi seviyorsanız önce kendinizi sevmelisiniz. Çünkü bu ülkeyi var den de sizsiniz. Kendinize güveniniz yoksa eğer ezilmeye, yok olmaya, sömürülmeye mahkûm olursunuz. Kendine güveni olmayan bir millete sahip olan ülke de aynı şekilde birileri, tarafından sömürülmeye mahkûmdur.

BİR İNSANI İNSAN YAPAN KARAKTER, BİR MİLLETİ MİLLET YAPAN KÜLTÜRDÜR

Ülkeniz için savaşırken hiç bir zaman inandığınız gerçeklerden vazgeçmeyin. Çünkü vazgeçer, değiştirir ve değişirseniz siz tamamen bir kayıpsınızdır. İçinizdeki vatan sevdasını ortaya çıkartmaktan hiç bir zaman çekinmemelisiniz. Çünkü bu ülke için savaşıp hayatlarını verip kanlarını ülke topraklarına akıtanlar savaş meydanlarında nasıl sevdiğini kocaman yürekleriyle göstermişlerdir. Eğer ki siz de bu insanların torunlarıysanız göstermekten hiç bir zaman çekinmeyin. Türk ırkının bilinen ilk devleti Büyük Hun İmparatorluğudur. Bu imparatorluktan sonra birçok devlet kurmuş olan Türk halkı Anadolu topraklarında bin yıllık bir hâkimiyet kalesi kurmuştur.

Avrupa Hun Devleti, Selçuklu ve Osmanlı Devleti dünyanın en büyük devletleri olmuş, üç kıtaya nam salmışlardır. Eğer varlığınızı kaybetmek istemiyorsanız ırkınızı da kaybetmemelisiniz. Tüm Türk kültürlerini unutmamalı, unuttuklarınızı hatırlamalı, hayatınızın her anında yaşamalısınız. Millet olmanın başlıca temeli kültür olduğunu unutmamalısınız.

DİN YÜREKTE, DEVLET AKILDA VAR OLDUKÇA BÜYÜR

Din insanların ruhunu rahatlatan inançlar bütünüdür. Dünya üzerinde yüzlerce ırk, onlarca din bulunmakta. Her milletin diline, dinine, kültürüne saygılı olmalı, kendi dilinize, dininize ve kültürünüze de sonsuz sahip çıkmalısınız. Sizin büyük bir toplum olmanızı engellemek isteyenler sizi yok etmek için artık silah değil akıl kullanmaktadırlar. Psikolojinizi etkileyecek en stratejik konuları bulup kullanmaktan hiç çekinmezler. Bir insanın her şeyini unutturabilir, değiştirebilirsiniz ama dinini değiştirmeniz ne kadar kolaydır? Evet, zor bir soru olmadı cevabı çok açık ve net "çok zor" olur. Bu sebepten sizi bu topraklardan çıkartmak isteyenler sizi ülkenin varlık ve bütünlüğüne karşı kışkırtmak için gerektiğinde bir imam kılığında çıkmaktan hiç utanmaz ve sıkılmazlar. En büyük örneğini Osmanlı Devleti’nde yaşamış bulunmaktayız. Şeyhülislam kılığında ortaya çıkarak sahte, yalan dolan dolu, varlık ve bütünlüğü kırıcı fetvalar çıkartan kişiler aslında Yahudi’ydiler, Masondular. Bu gün de, yarın da bu kişiler var olacaklardır. Kimi zaman bir siyasetçi gibi, kimi zaman din adamı gibi, kimi zaman yazar, kimi zaman gazeteci, kimi zaman da bir arkadaşınız bile olabilirler. Onların varlık ve bütünlüğü bozucu düşüncelerini hiç bir zaman kaile almamalısınız. Sonsuz sabır içerisinde onlar hiç yaşamıyormuş gibi davranmalı, umursamamalısınız. İşte bu sayede dünyanın en büyük güçleri; dünyayı yönetmek arzusunda olan Masonlar, Rotchildler, "Yeni Dünya Düzeni" kurmak isteyenler ve niceleri sizin kılınıza zarar veremeyecektir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin varlığından rahatsız olan birçok Avrupa ülkesi olmasının yanı sıra ülke içerisinde de rahatsız olanlar vardır. Sadece bağımsızlık arzusunda olan azınlıklar değil, irticacılar ve rejim karşıtları da olacaktır. Tüm bunlara karşı dimdik ayakta durmanız sizin tam bir vatansever olmanız demektir. Ülkenizin varlığını kırmak isteyenler yeri geldiğinde topraklara, yeri geldiğinde atanıza, yeri geldiğinde dininize, yeri geldiğinde örf ve adetlerinize laf edeceklerdir. Hiç bir şekilde bu insanların oyunlarına gelmemeli, onların inadına göğsünüzü gere gere kültürünüzü yaşamlısınız. Psikolojik harp denen bir konudan bahsetmek isterim. Bu konu: gururla başarılarını izlediğimiz bordo berelilerin, devletimizin onur kaynağı Milli İstihbarat Teşkilatı’nın da uzmanlarının eğitim aldığı son derece önemli bir konudur. Her Türk’ün bu konu hakkında bilgi sahibi olması gerekmektedir. Psikolojik savaşın anlamını bilenler kendilerini bu savaşta rahatça koruyabilirler. Psikolojik savaş: Bireyin zihninde doğru bildiği şeyleri kırmak amacıyla yapılan saldırıdır. Hiç bir silah kullanılmadan, kan dökülmeden yapılan bu savaş en çok canı alan, büyük yıkım ve yok olmalara götüren bir savaştır. Dünyada onlarca örneği bulunan bu savaşta kandırmanın sonu mutlak galibiyettir. Doğru bildiklerinizi unutturmak isteyenler sizin psikolojinizi etkilemek için sizin en can alıcı noktalarınızı seçerler. Dininizi kullanırlar, değerlerinizi kullanırlar, kültürünüzü, gelenek ve göreneklerinizi hiç çekinmeden kullanırlar. Yıllardır kahraman bildiğiniz dedelerinizi barbar diye, zekâsıyla dünyaya korku saçan atanıza dinsiz diye, Müslümanlık diye bir din yok o Muhammed’in uydurması diye ithamları kullanmaktan hiç çekinmez ve sizi inandırdıkları anda da yok ederler.

VAR OL, BÜTÜN OL, BÜTÜN OLDUKÇA VATAN OL

Türkiye Cumhuriyeti Devleti bünyesinde birçok ırktan insanı yaşatmaktadır. Hangi ırktan, hangi mezhepten, hangi siyasi görüşten olursa olsun sizi var edecek olan en önemli şeyiniz; Bayrak, Vatan sınırları, İstiklal Marşı, Gençliğe Hitabe, milli birlik ve beraberlik duygusu ve ezanınızdır. Psikolojik savaşla bu ülke de sağcı-solcu, alevi-Sünni, Türk-Kürt, Laikçi-Şeriatçı ayrımları yapılmaya çalışıldı. Bu ayrımlardan yararlanmak için gerektiğinde terör örgütleri kuruldu, gerektiğinde katliamlar yapıldı. Bunlar ile beceremediler film yaptılar, dizi çektiler, internet siteleri kurdular. Dün yapılanlar bundan sonra da yapılmaya devam edecektir. Ülkesini gerçekten seven birey bu söylemlerden uzak duran, bu ayrımları asla yapmayan, hiç bir zaman hayatının bir yerinde kullanmayan kişilerdir.

Peki, şimdi soruyorum ülkeni seviyor musun? Cevabın evet ise; bütünlükten vazgeçme. Biz de seni seviyoruz kardeşim. Kürt kardeşim, Laz kardeşim, Alevi kardeşim, Sünni kardeşim... Cevabın hayır ise; nedenini bul. Türkiye’yi sevmiyorsan, atanı, vatanını, ırkını sevmiyorsan bu ülkenin ekmeğini yeme, suyunu içme, çocuğunu bu vatanın okullarında okutma biz sana yakışmayız, sende bize...

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - İnsan Vav Şeklinde Doğar

Elbet görmüşsünüzdür ana rahmindeki bir bebeğin fotoğrafını, Vav gibidir. İnsanı Allah(C.C.) Vav gibi yaratmıştır. Oysa bizim nefsimiz üzerimizde o kadar etkilidir ki; doğup şöyle bir yürümeye kalktığımızda tek derdimiz Elif olmak olur… Elif olma isteğimiz de hep kendimizi kandırmaktan ibaret: “Elif gibi düz, Elif gibi düzgün olmak istiyorum” diyoruz. 

Oysa Elif düz ve diktir. Sadece doğruluk ve dürüstlük simgesi midir? Hayır! Elif diktir; dik başlıdır, başı yukarıdadır. Oysa mümine soluk baş gerekir. Solmuş bir gül gibi başı önde olmak gerekir, yani Vav olmak gerekir. Allah(C.C.)’ın yarattığı gibi kalmak gerekir.

Biraz büyüyüp kendine güvenecek kadar güçlendik mi; ana-babamıza dahi dik başlı, isyankâr oluyoruz. Başımıza iki istemedik olay gelse bizi yaratarak bizi vücuda büründüren Rab’imizi bile unutarak ona isyan ediyoruz. Birisi gelip bizim fikrimize karşı çıksa kötü konuşmaktan, kalbini kırmaktan çekinmiyoruz. Oysa Allah(C.C.) "Hiç bir yerde bulunmam en çok müminin gönlünde bulunurum.” Diyor. Biz ise bir kalbi içinde Allah(C.C.)’ın var olup olmayacağını düşünmeden kırabiliyoruz. Ya o kırdığımız kalpte Allah(C.C.) varsa?

Evet, Vav gibi olmalıdır insan. Tıp ki Rab’inin onu yarattığı gibi kalmalıdır. Nefsin kölesi olmaktan kurtulmalıdır. Elif gibi olacağım demekten vazgeçmelidir. Mümin olan başını her şeye eğendir. Bir karıncanın gönlünün kırılmasından korkmalıdır. Oysa biz arabamızla yolda bir kedi, köpek ezdiğimizde sanki canını biz vermişcesine umursamadan basıp gidiyoruz, içimizde bir damla sızı bile olmuyor. Çünkü biz Allah(C.C.)’ın yarattığı en üstün varlığız ya… Hayır! Biz en aciz varlık olmalıyız. Bir eşekten daha aşağıda, bir karıncadan daha küçük olduğumuzu hissederek yaşamalıyız.

Allah(C.C.)’ın dostluğuna talip olanlar O(C.C)’nun yarattığı her şeye saygı ve sevgi gösterip, her şeye karşı hoşgörülü olmalıdır. Bir gün İmam-ı Şüreyk(K.S.) sofranın üzerinde bir karınca görür. Onu eline alıp yere bırakır ve takip etmeye başlar. Karınca yavaş yavaş yuvasına doğru gider. Tam üç kilometre yol gittikten sonra yuvasına girer. İmam-ı Şüreyk(K.S.) her gün üç kilometre yol yürüyerek o karıncanın yuvasının etrafına un bırakır. Görün ki karınca gönlü bu kadar mukaddes ise Allah(C.C.)’ın kullarının gönlü ne kadar mukaddestir.

Mümin olana Vav olmak yaraşır, Elif olmak değil… Elif gibi doğruluk yaraşır ama Elif gibi dik başlı olmak yaraşmaz. Mümin olan kul başı eğik olandır. Kendisine yapılacak her türlü hakarete karşı tebessümle yaklaşacak kalbe sahip olandır. Güleç güzlü ve sevecen olandır. Âlemdeki her şeyi kendisinden üstün bilendir. Mümin, Hoşgörülü ve tevazu da su gibi olmalıdır. Açıkça Vav olmalıdır…

03.08.2012

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Yusuf ile Züleyha

H.Z. Yusuf(A.S.)’un babası H.Z. Yakub(A.S.)’dur. Onun babası H.Z. İshak(A.S.) ve onun babası da H.Z.İbrahim(A.S.)’dir.

H.Z. İbrahim(A.S.) soyundan gelen H.Z. Yusuf(A.S.) babası H.Z. Yakub(A.S.)’un en sevdiği oğlu idi. Bu durumu kendilerine yediremeyen kardeşleri onu bir kuyuya attılar ve babaları olan H.Z. Yakub(A.S.)’a da “Yusuf’u kurt yedi.” Dediler…

Oysa bir yalan ile çekememezlikten katletmeye çalıştıkları kardeşleri H.Z. Yusuf(A.S.), Allah(C.C.)’ın seçtiği bir kuldur. Daha 12 yaşında iken rüyasında on bir yıldızın, güneşin ve ayın kendisine secde ettiğini görmüştür.

Kuyuya atılarak katledilmek istenen H.Z. Yusuf(A.S.)’u yoldan geçen bir kervan görmüş ve çıkarmış daha sonra da Mısır’a, köle pazarına götürüp onu satmışlardır.  Onu devrin Mısır Maliye Bakanı olan Kıtfir satın almıştır. O öylesine güzel bir erkektir ki bir bakan kadın bir daha dönüp bakardı. Onun en meşhur yanı da güzelliği ve rüya tabirleridir. Onun bu güzelliğine Kıtfir’in eşi olan Züleyha’da tutulmuştur.

Züleyha’nın H.Z. Yusuf(A.S.)’a karşı hissettiği aşk öylesine büyük ve tarifsizdir ki. Evli bir kadın olmasına rağmen hiç kimseden utanmaz ve çekinmez H.Z. Yusuf(A.S.)’a olan aşkını söylemekten… Öylesine gözünü bürümüştür ki H.Z. Yusuf(A.S.)’un aşkı; sahip olduğu 70 deve yükü mücevher ve gerdanlığı; H.Z. Yusuf(A.S.)’tan bir haber getirene verebilir.  Bu sevdaya karşılıksız değildir H.Z. Yusuf(A.S.) da sevdalıdır fakat Züleyha’nın evli olmasından dolayı ona karşılık vermez ve aşkını kalbine gömer. O gömdükçe Züleyha herkese haykırmaktadır aşkını… Öyle ki Züleyha’nın bu durumu artık Mısır’da insanların diline düşmüştür. Bunun üzerine Züleyha Mısırlı kadınları bir yemeğe davet eder. Meyve ikramı yaptığı sırada H.Z. Yusuf(A.S.)’u yanına çağırır. H.Z. Yusuf(A.S.)’un güzelliğini gören kadınlar heyecandan ellerindeki meyve bıçaklarıyla parmaklarını keserler. İşte bunun üzerine Züleyha “Bu benim âşık olduğumdur.” Der. Oradaki kadınlarda bu durum karşısında Züleyha’ya haklılığını söylemişlerdir.

Fakat kadının âşık olanından fenası yoktur, bu gerçek o zamanlarda aynıymış ki Züleyha H.Z. Yusuf(A.S.)’a bir iftira atmıştır. Bir gün Züleyha H.Z. Yusuf(A.S.)’u sudan bir sebeple odasına çağırır. H.Z. Yusuf(A.S.) Züleyha’nın şehvetle ona yaklaştığını görünce “Rab’im bana istememeyi, istemeyi nasip et.” Diye dua eder ve arkasını dönüp gitmek istersen Züleyha arkasından gelir ve gömleğinden çeker. Gömleği sırtından yırtılır. Bunu yanında birkaç adamıyla beraber gören Kıtfir çok sinirlenir. Öfkesiyle davranacakken; bir evliya zat’ın adil bir teklifini kabul eder. O zat demiştir ki: “Eğer gömlek önden yırtılmışsa H.Z. Yusuf(A.S.) suçludur; yok eğer arkadan yırtılmışsa H.Z. Yusuf(A.S.) suçsuzdur.” Bakarlar ki gömlek arkadan yırtılmıştır. H.Z. Yusuf(A.S.)’un suçsuz olduğu ve bunu yapan Züleyha olduğunu anlar. Fakat itibarını kaybetmekten korktuğu için H.Z. Yusuf(A.S.)’u zindana attırır.

Zindan da tam 7 yıl kalmak zorunda kalır H.Z. Yusuf(A.S.)… Bir gün dönemin Mısır Firavun’u Reyyan İbn Velid gördüğü bir rüyayı ülkenin en iyi tabircisi olan H.Z. Yusuf(A.S.)’a anlatması üzerine, bu rüyanın tabirini yapmasıyla zindandan çıkarılmıştır. Rüya da; Yedi semiz ineğin, yedi zayıf ineği yediğini ve bir tek gövde de yedi güzel olgun başağı, yedi kuru başağın yediğini görmüştür. H.Z. Yusuf(A.S.) da bu rüyanın tabirini: 7 yıl bolluk olacak, ondan sonra da 7 yıl kıtlık olacak ve sonra 15 yıl bolluk içinde olunacak olarak yorumlamıştır. H.Z. Yusuf(A.S.)’ın dedikleriyle birebir çıkmıştır. Bunun üzerine Firavun H.Z. Yusuf(A.S.)’u zindandan çıkararak hayatını kaybeden Kıtfir’in yerine getirmiş ve Mısır’a Maliye Bakanı yapmıştır ve bu arada H.Z. Yusuf(A.S.) da sevdalısı Züleyha ile evlenmiştir. En büyük sevdaya sahip olan Züleyha da yıllar sonra H.Z. Yusuf(A.S.)’a kavuşmuştur…

H.Z. Yusuf(A.S.) tam 110 yıl yaşamış ve ölümünden sonra H.Z. İbrahim(A.S.)’inde mezarının bulunduğu Halilürrahman’a defnedilmiştir. H.Z. Yusuf(A.S.)’un naşını bir mermer tabut içerisinde H.Z. Musa(A.S.) oraya götürmüştür.

02.08.2012

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Kelimat-ı Kudsiye

Ey yolcu! Yola çıkıyorsun. Allah(C.C.) yolunu açık ede, kalbini mutmain tuta. Bil ki yol, azıksız olmaz, usulsüz olmaz, erkânsız olmaz. Ey yolcu! Allah(C.C.) dostlarının yaktığı kandiller aydınlatsın yolunu... Ayaklarını sağlam bas ki, nefesini sağlam kılasın. İşte sana yolun büyüklerinden; Abdülhalık-i  Gücdevani(K.S.) ve Şah-ı Nakşibend(K.S.) hazretlerinin yola diktiği on bir kandil, on bir kutsal kelime…

1- Vukuf-u Zamani:  Ey yolcu! Yaşadığın anın farkında ol. Çünkü farkında olursan, yolda aklını şeytan çelemez. Yaptığın işin, attığın adımın muhasebesini yap ki nefsinin esiri olma.

Denen odur ki: Kişi geçmiş veya gelecek kaygısından uzak olmalıdır. Çünkü geçmiş zaten geçmiştir ve geçmişte ne yaşanmışsa Allah(C.C.) öyle nasip etmiştir. Gelecek ise yine sadece Allah(C.C.)’ın bilgisindedir, O(C.C.) ne nasip edecekse o yaşanacaktır. O zaman biz yaşadığımız her anı dolu dolu, ibadet dolu yaşayalım ve şükür içinde olalım.

2- Vukuf-u Adedi: Ey yolcu! Zikirde sayıya riayet et. Çünkü bu yolun yolcusu Allah(C.C.)’ı üç gün anmasa kalbi hastalanır, derdi dermansızlaşır. Allah(C.C.)’ı anmaya gafletsiz ve ara vermeden devam edersen kalbin mutmain olan kalplerden olur.

Denen odur ki: Maksat elimize tespih alıp saymak değil çünkü âlemleri yaratarak bizlere sayısını bilmediğimiz nimeti sunan Rab’imizin adını anarken saymak, ibadet de pazarlık yapmaya çalışmak, ne adi bir haldir. Oysa saymak devamlılık getirmektir. Saymak zikirde devamlı olmak, ara vermeden devam etmektir.

3- Vukuf-i Kalbi: Ey yolcu! Kalbinin hallerini bil. Bil ki; kalp ikidir. Biri kalb-i Hayvani, biri Kalb-i İnsanidir. Biri bir et parçası, diğeri iki dünya mutluluğunun anahtarıdır.

Denen odur ki: Kalpte iki özellik vardır. Bu her özelliğe bir isim verilmiştir. İlk kalp olan Kalb-i Hayvani et parçasından ibaret olan kalptir. Kan pompalamaya yarayan organdır. İkinci kalp olan kalb-i İnsani ise bize asıl lazım olan kalptir. O kalpte sevmek, mutlu olmak, itaat etmek gibi duygular vardır. Kalp neye meylederse ona gider. Eğer kalp kadın, para, şöhrete meylederse onlara, Allah(C.C.)’a ve O(C.C.)’nun rızasına meylederse ona gider. Allah(C.C.) herkese istediğini bahşeder.

4- Nazar Ber Kadem: Ey yolcu! Dikkatini kendi adımlarına yönelt. Bırak başkası koşsun, öteki geride kalsın. Ko yolun kenarında oturanlar otursun, ko yoldan çıkanlar gitsin dilediği yere, sen adımlarını sabit, yürüyüşünü kavi kıl, başkası laf ile güzaf.

Denen odur ki: Kişi kendi imanını kurtarmadan kahramanlık peşinde koşmamalıdır. Başkalarını yola çekiştirirken, dinsizleri ve kâfirleri imana getirirken kendi hikmetini kaybetmemelidir. Senin yolundayken çıkanlarda olabilir, senin yoluna girenlerde... Doğru bilen de olabilir, yanlış bilen de... Doğruyu söyle ama illa da zorla öğretmeye çabalama. Bırak gitsin kendi yolunu bulsun. Çünkü Allah(C.C.) her insana düşünsün diye vermiştir aklı…

5- Hüş Der Dem:  Ey yolcu! Her an Allah(C.C.)’ın huzurunda olduğunu bil. Kalbin yeni doğmuş bir bebek gibidir. Ona ne öğretirsen onu öğrenir. Allah(C.C.)’ı, zikri öğret kalbine ki hep onunla olasın. Yolda hep O(C.C.)’nu an ki yolun sonunda selamete O(C.C.) eriştirsin seni.

Denen odur ki: Allah(C.C.) her zaman ve her yerdedir. Her an onun huzurunda olduğunu bil. Diline, eline, kıyafetine dikkat et. O(C.C.)’nun karşısına çıkıyor olduğunu unutma. Pişmanlık hissedeceğin, O(C.C.)’nun huzurunda başını eğdirecek şeyler yapma. Yaptıkların için tövbe et. Çünkü O(C.C.) tövbekâr kullarını çok sever. Kalp ne öğretilirse onu bilir. Ona Allah(C.C.)’ı öğret, öğret ki O(C.C.)’ndan başkasını bilmesin.

6- Sefer Der Vatan: Ey yolcu! Kötülükten iyiliğe doğru yolculuk halinde ol. Tövbeyi dilinden kalbine indir ki, kötülük seni gördüğünde yönünü değiştirsin. İyilik uzaktaysa da gelsin, bulsun seni.

Denen odur ki: İyiliği kendine kıble edin. Yüzünü hep iyiliğe dön. Sana kötülük edene bile iyilik et ki Allah(C.C.) sana güzel hikmetler versin. Kalbinden her an tövbe et, yaptığın ve yapacağın tüm hatalardan dolayı af dile.

7- Halvet Der Encümen: Ey yolcu! Halk içinde hak ile ol. Çarşıda-Pazar da, evde-sokak da, her dem, her an, kalbin Allah(C.C.)’ı zikirle meşgul olsun.

Denen odur ki: Allah(C.C.) her yerdedir. Her zaman O(C.C.)’nunla beraber ol. O(C.C.)’nun varlığını aklından hiç çıkarma. Alışveriş yaparken, yemek yerken, yolda yürürken, sohbet ederken hep aklında O(C.C.) ve O(C.C.)’nun rızası olsun.

8- Yâd-ı Kerd: Ey yolcu! Her an Allah(C.C.)’ı hatırla. Çünkü Allah(C.C.)’ı anmazsan O(C.C.)’nun nuru değil, şeytanın isi, kurumu gelir.

Denen odur ki: Her zaman aklında, kalbinde Allah(.C.C) olsun. O(C.C.)nu her daim hatırla. Çünkü şeytan bir anlık O(C.C.)’nu aklından veya kalbinden çıkarmanı beklemektedir. Çıkardığın anda fitnelerini kalbine yerleştirir. O zaman da ALLAH(C.C.)’ın nurundan mahrum olursun. O(C.C.)’nun nur verdiklerini görmez misin? Elleri, yüzleri bembeyazdır. Çünkü onların kalbinde sadece Allah(C.C.) vardır.

9- Baz-ı Keşt: Ey yolcu! Maksadın Allah(C.C.) ve O(C.C.)’nun rızası olsun. Çünkü niyetin hayr olursa, akıbetinde hayr olur. Ve dersen ki “Yarabbi isteğim sensin ve maksadım da senin rızandır.” Dilinin bağı çözülür, kalbinin kiri dökülür.

Denen odur ki: Her işin başında önce Allah(C.C.)’ın rızasını iste. O(C.C.)’na kavuşmayı ve onun rızasını almış olarak ebedi hayata göçmeyi dile. Çünkü Allah(C.C.)’ın rızası O(C.C.)’nun Cennet’inden bile güzeldir.

10- Nigah-ı Daşt: Ey yolcu! Kalbini masivadan koru. Eğer kalbini yabancı şeylerin istilasına açık tutarsan yürüdüğün yolun bir manası kalmaz.

Denen odur ki: Eğer Allah(C.C.)’ın dostluğunu ve rızasını istiyorsan kalbini dünyevi nimetlerden uzak tut. Gözün ve gönlünde Rab’in ve O(C.C.)’nun rızası olsun.

11- Yad-ı Daşt: Ey yolcu! Her an Allah(C.C.)’ın seni gördüğünü bil. Çünkü ancak böyle olursa yoldan geri dönülmez. Çünkü “Geri dönenler yalnızca yoldayken dönenlerdir, kavuşanlar geri dönmez.“ Denilmiştir. Ve denilmiştir ki “Ölen hayvan imiş, âşıklar ölmez.”

Denen odur ki: Allah(C.C.)’ın seni her zaman ve her yerde gördüğünü bil. Senin yaptığın iyi ya da kötü amellerden haberdar olduğunu bil. O(C.C.)’nun dostluğunu kazanmak için düştüğün bu yolda önüne çıkacak engellerden korkma. Yoluna dosdoğru devam et. O(C.C.)’na kavuşamayanlar sadece yoldan geri dönenler, vazgeçenlerdir. Unutma ki herkes ölümü tadacaktır. Lakin ölen tendir, ruhun ebedi âleme göçecektir. Eğer yoluna daim olmuşsan ve dönmemişsen ebedi âlemde Allah(C.C.) seni dostları zümresine katmaya naildir.

02.08.2012

Engin DİNÇ

Engin DİNÇ - Fakirliğin Simgesidir Türban

Aslında örtünmenin simgesidir türban… Kimilerine göre bir bez parçasından ibaret kimilerine göre son derece değerli bir simge; ya da gerçekleri söylemekten çekinenlerin moda dediği şeydir türban…

İslam’da kadınlar için örtünme emri geldiğinden bu yana git gide zayıflayan ve modasallaşan bir yapıyla değişime uğrayan türbana bir de farklı bir gözden, farklı bir açından bakalım: Türk filmleri…

Evet, türbana Türk filmlerinden bakalım. O yıllardır ülkemiz üzerinde emelleri olanların bizim zihniyetimize nakış nakış işlemeye çalıştıkları politikalarında kullandıkları bir simge olarak bakalım türbana…

Türk filmlerinde dikkatinizi çeken bir şey oldu mu hiç? Zengin bir ailenin kadınları açık, makyajlı, süslü-püslüdür. Fakat bir de fakir kadın tiplemesi yapılacaksa hemen başına bir türban üzerine bir basma etek geçirilir. Filmde bir aile zenginken kadınları açık-saçıktır fakat şirketi iflas edip battığında hemen salaş bir mahallede bir gecekondu evine yerleşirler, kadınlarının başına bir türban bağlanır. Sadece fakir olan mıdır türbanı giyen? Ya da türban fakirlik simgesiymiş gibi bizlere gösterilip sanki türban giyen fakir, aciz, zavallı gibi mi gösterilmiştir?

Evet, maalesef yıllardır bizim ülkemizde Kur’an-ı Kerim okumanın suç sayıldığı, okuyanın cezaevlerinde işkence gördüğü dönemlerde türbanda kadının bir örtünme değeri olmasından çıkarılmak için medya kullanılmış; türban giyen bir zavallı, bir aciz gibi gösterilmiştir. Türban giymek güçsüzlük gösterisi olmuştur. Bu fikirlerin sahipleri bugün Florida’da, Hawaii’de yalılarında yaşıyor, bu fikirleri bizim ülkemizde uygulayan patronlarımız da yavaş yavaş cezaevi yüzü görmeye başladılar. Elindeki mermi atan demire güvenerek silahla baskı kurduktan sonra psikolojik olarak yıpratmak için de filmlerde bu sahneleri kullananlar yavaş yavaş hak ettiklerini buluyorlar. Ve! Dikkatinizi çekiyor mu onların yasakladıkları, yaktıkları Kur’an-ı Kerim bugün dev salonlarda okunuyor. En yüksek tepelerden haykırılıyor.  Çünkü Kelam-ı Kadim olan Kur’an-I Kerim’in Saff Suresi 8. Ayette şöyle buyurur: “Onlar Allah'ın nûrunu ağızlarıyla üfleyerek söndürmek isterler. Fakat kâfirlerin hoşuna gitmese de, Allah nûrunu tamamlayacak.” Onlar ne yapmak isterlerse istesinler Allah(C.C.) varlığını ispatlıyor…

Türban bir fakirlik simgesidir: kibirde fakir, hoşgörüde zengin olanların simgesidir. İsyan da fakir, tefviz de zengin olanların simgesidir. Türk filmlerindeki zenginlikten fakirliğe düşmüş kadınların değil…

Engin DİNÇ

01.08.2012