Hiç unutmam bir kere mutlu
olmuştum…
Bir kış günüydü; O yemeğe ekmek
bulamadığımız dönemlerden bir tanesindeydi. Sokak da 500.000 TL bulmuştum.
Milyarlar değerinde değil, o kadar zengin olmadım birden ama iki yumurta, bir
ekmek alabilmiştik evimize; o gün çok mutlu olmuştum.
Hiç unutmam bir kere mutlu
olmuştum…
Karton toplamak için her sabah
ezanla sokaklara çıkardım. İnsanların iğrenerek baktıkları o çöpçü çocuklardan
bir tanesiydim o zamanlar… Yine kurcalarken başkalarının artıklarını bir
oyuncak bulmuştum. İlk oyuncağımdı… O gün çok mutlu olmuştum.
Hiç unutmam bir kere mutlu
olmuştum…
Hiç arkadaşım olmamıştı benim,
kimse arkadaş olmak istemezdi bir çöpçü çocukla… Bir sokak dibinde aç kalmış,
sahipsiz bir yavru kedi buldum. İlk dostum, ilk arkadaşım, ilk sırdaşımdı. Beni
seven bir dostum olmuştu: O gün çok mutlu olmuştum…
Hiç unutmam bir kere mutlu
olmuştum…
Bir gecenin yarısındaydım yine…
Bir poğaça almıştım elime köşede çöp yığını vardı ve içinde bir kadın bir küçük
kız… O küçük sevimli kıza elimdeki poğaçaları verdiğimde bana bakıp da gülen
ilk kızdı, ilk kez birisini mutlu edebilmiştim. O gün çok mutlu olmuştum…
Hiç unutamayacağım çünkü
mutluyum…
Şuan öylesine mutluyum ki; bu
gerçekleri hiç saklamayacak kadar geniş yüreğim. Evet, ben bir zamanla bir
çöpçü çocuktum. Sokaklarda yatardım, çöp kurcalardım, insanlar iğrenerek
bakardı. Ama hiçbir zaman harama tamah etmediğimi fark ettim. Şuan ki bir
mutluluğumu hiç birine değişemiyorum. Çok mutluyum!
“Hiç unutmam bir kere mutlu
olmuştum…” Sözünün sahibi Soner ARSLANER’e sevgilerimle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder