5 Ocak 2014 Pazar

Hazreti İdris (a.s.) ve Kavmi

Hazreti İdris (a.s.) asıl adı Ahnuh (Hanuh)’tur. Babasının adı Yerd annesinin adı Berre veya Esvet’tir. Seceresi şöyledir: Hazreti İdris (a.s) - Yerd - Mehlail - Kinan - Enus – Hazreti Sit (a.s) – Hazreti Âdem (a.s). Irk arasında yaşamış olan Yerd, Mehlail, Kinan ve Enus’a peygamberlik verilmesi hakkında bir bilgi bulunmamaktadır. Hazreti Cebrail (a.s.) kendisine 4 defa vahiy getirmiş ve Allah’ın (c.c.) emir ve yasaklarını bildirmiştir. Kendisi de büyük dedesi olan Hazreti Âdem’in (a.s.) diğer oğlu Kabil’in soyundan gelen millet olan Kabiloğulları’na peygamber olarak gönderilmiş ve onları imana davet etmiştir. Bu davetin 105 ile 120 yıl sürdüğü rivayettir.

Hazreti Âdem (a.s.) ve Hazreti Havva (a.s.) dünyaya geldikten sonra hayırlı bir evlat dilediler. Bunun üzerine Hazreti Havva (a.s.) Kabil’e (Kayin) hamile kaldı. Çocuk dünyaya geldikten sonra onun varlığını Allah’a (c.c.) ortak koştular. Fakat daha sonra tövbe ettiler ve ikinci çocukları Abil (Evel) dünyaya geldi. Bu durum Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerim de ve Tevrat’da şöyle anlatılmaktadır.

“O'dur ki sizi bir tek candan yarattı ve bundan da, gönlü kendisine ısınsın diye eşini inşa etti. Erkek eşini sarıp bürüdü, o da hafif bir yük yüklendi, hamile kaldı. Onu bir müddet taşıdı. Hamileliği ağırlaşınca her ikisi de Rab'leri olan Allah'a yönelip "Eğer bize sağlıklı, kusursuz bir evlat verirsen mutlaka Sana şükreden kullarından oluruz" diye yalvardılar. Fakat Allah kendilerine kusursuz bir çocuk verince, annesi de babası da ölçüyü kaçırıp verdiği çocuk sebebiyle şirke bulaştılar. Tuttular, Allah'a birtakım şerikler yakıştırdılar. Hâlbuki Allah onların yakıştırdıkları her türlü ortaktan münezzehtir.”[1]

“Âdem eşi Havva'yı bildi. (Havva) hamile kaldı ve Kayin'i doğurdu ve "Tanrı ile birlikte bir insan edindim." dedi. Bir doğum daha yaptı; (Kayin'in) kardeşi Evel'i (doğurdu). Evel davar çobanı oldu; Kayin ise toprak işçisiydi.”[2]

İşte buradaki şirk sözü “Tanrı ile birlikte bir insan edindim.” Demesi idir ki Allah (c.c.) hiçbir insan ile yan yana değildir. Bu şirke girmektir. Daha sonra Kabil kardeşi Abil’e karşı kıskançlık hissetmiş ve onu öldürmüştür. Bu öldürme ile lanetlenmiştir ki bu olayda Tevrat’ta şöyle anlatılmaktadır.

“Tanrı; "Ne yaptın?" dedi. "Kardeşinin kanının sesi, topraktan bana doğru haykırıyor." "Şimdi sen, kardeşinin kanını senin elinden almak için ağzını açan topraktan daha da lanetlisin." "Toprağı işlediğin zaman, artık sana kuvvetini vermeyecek. Dünyada göçebe ve yalnız olacaksın." Kayin, Tanrı'nın huzurundan ayrıldı. Eden'in doğusundaki Nod ülkesinde yerleşti.”[3] Nod ülkesi; İbranice de göçebelik, bulunduğun yerden ayrılmak, göç edilen yeni yer manalarına gelir. Bunun üzerine Kabil bulunduğu yerden ayrılmıştır.

Hazreti Âdem’in (a.s.) oğlu kabil(kayin), diğer oğlu abil(evel)'i öldürdükten sonra babası Hazreti Âdem (a.s.) şöyle buyurmuştur: "Git! Artık, sen, hiç bir zaman korkutulmaktan uzak kalmayacak, gördüğün hiç bir kimseden de, güvenlikte ve selamette olmayacaksın!" İşte bunun üzerine Kabil; kendisiyle birlikte doğan kızın elinden tutarak Nevz dağından inip Yemen topraklarından Aden'e gitti. Burada nesli çoğaldı. Kabil neslinden gelen millete Kabiloğulları adı verildi. Hazreti İdris (a.s.) da o millete gönderildi ve şöyle uyarılar yaptı: "Ateşe tapmayınız, şarap içmeyiniz, zina etmeyiniz!" Fakat onlar bu uyarılara uymadılar. Bunun üzerine İdris (a.s.) kavme Hazreti Şit'e (a.s.) inen vahiyleri söyledi ve halkı o hükümlerle uyardı ki o hükümlerin tamamı Kur'an-ı Kerim'de verilen emir ve hükümlerdir. Allah'a (c.c.) iman, haramlardan sakınmak, zinayı yasaklamaktır. Bu durum Hazreti Nuh'a (a.s.) kadar böyle devam etti ve iman etmeyen o milletin sonu Nuh Tufanı adı verilen tufanla anıldı.

Bugün bilimsel manada; 12.000 yıl önce meydana gelen Nuh Tufanı öncesi var olan Mu, Atlantis ve Lemurya kıtaları hakkında bilgiler mevcuttur.

Hazreti Şit (a.s.), Hazreti Âdem’in oğlu (a.s.) ve Hazreti İdris de (a.s.) Hazreti Şit’in (a.s.) torunudur. Hazreti İdris (a.s.) Kabiloğulları’nın sapkın yaşantılar içerisinde olmasından dolayı onlara peygamber olarak gönderilmiştir. Öyle ki bu durumun ilk farkında olan Hazreti Âdem (a.s.) oğlu Hazreti Şit’in (a.s.) kavmine, Kabil’in kavminden birisiyle evlilik yapmayı yasak etmiştir. Kabiloğulları içkiye ve zinaya düşkün, Allah’a (c.c.) iman etmemiş ve gönderilen peygamberlere itaat etmemişlerdir. Oysa Hazreti Şit (a.s.) babası Hazreti Âdem’den (a.s.) aldığı peygamberlik vasfı ile ırkını ve ailesini iman çerçevesinde tutmuş, onun ırkı devam etmiştir. Günümüz insanlığı da Hazreti Şit’in (a.s.) soyundan devam etmektedir. Çünkü Kabiloğulları Nuh Tufanı sonrası helak olmuştur.

Hazreti İdris’e (a.s.) de her peygamberde olduğu gibi bazı mucizeler verilmiştir. Bunlar; bir ağaçta kaç yaprağın olduğunu bilmesi, bulutlara çekilmesi için emir verebilmesi, gaipten haber vererek kendisinden sonra kimlere peygamberlik vasfının verileceğini haber vermesidir. Kimlerin peygamber olacağını bildirirken eğer kendilerine iman etmezlerse kendisinden sonra vuku bulacak olan Nuh Tufanını da haber vermiştir. Hazreti İdris (a.s.) tam 72 dili konuşabilir ve her kavmi kendi dili ile iman etmeye davet ederdi. (Bu ilahi mesajdan yola çıkılarak şöyle düşünülebilir ki ilahi mesajları alabilmek için illa da kitabın indirildiği dili öğrenmek değil, tercümesiyle manasını anlamak ve o mana doğrultusunda iman etmek önemlidir.) Kendisi 100 tane şehir kurmuş, insanlara fen, matematik ilimlerini öğretmiş ve terzilik yapmıştır. Ve nihayet kavmi üzerindeki görevi sonra ermiş Aşure Gününde göğe kaldırılmıştır.

Hazreti İdris (a.s.) hakkındaki bazı ayet ve hadisler şöyledir:
“Kitapta İdris'i de an. Gerçekten o da doğruluğun timsali biri idi, bir nebi idi. Biz onu üstün bir makama yücelttik. İşte bunlar, Allah'ın nimetine mazhar olmuş olan bu zatlar, Âdem neslinden, Nuh ile beraber gemide taşıdıklarımızın evlatlarından, İbrahim ve İsrail’in nesillerinden ve hidayete erdirip seçtiğimiz kimselerdendir. Onlar Rahman'ın ayetleri okunduğunda ağlayarak secdeye kapanırlardı. Kendilerinden sonra yerlerine öyle bir nesil geldi ki namazı zayi ettiler, şehvetlerinin peşine düştüler. İşte bunlar da azgınlıklarının cezasını bulacaklardır.”[4]

“İsmail’i, İdris’i, Zülkifl'i de an. Onların hepsi sabır fazileti ile bezenmişlerdi. Bundan ötürü onları rahmetimize aldık. Gerçekten onlar salih ve erdemli kişilerdi.”[5]

Peygamberimiz Muhammed (s.a.v.) de bir hadis-i şerifinde: “Ben (Miraç gecesinde) dördüncü kat semada (gökte) İdris(a.s.) ile karsılaştım. Cebrail (a.s.) bana: "Bu gördüğün İdris'tir. Ona selam ver." dedi. Ben de ona selam verdim. O da benim selamıma cevap verdi. Sonra bana: "Merhaba salih kardeş, salih peygamber." dedi” buyurmuştur.[6]

05/01/2014
Engin DİNÇ



[1] Kur’an-ı Kerim, Araf Suresi, 189-190. ayetler
[2] Tevrat, Bereşit(Tekvin) Suresi, 4/1-2. ayetler
[3] Tevrat, Bereşit(Tekvin) Suresi, 4/10-12,16. ayetler
[4] Kur’an-ı Kerim, Meryem Suresi, 56-57-58-59. ayetler
[5] Kur’an-ı Kerim, Enbiya Suresi, 85-86. ayetler
[6] Hadis-i Şerif, Kaynak: Buhari, Müslim

Özümüz Doğuda, Yüzümüz Batıda

Kocaman bir ah! Çekerek başlıyorum kelimeleri yazıya dökmeye…

Dünyanın en eski ırkı, en büyük devletlerin kurucusu, çağları açıp kapatan bir millet, tüm dünyaya hoşgörüyü, doğruluğu ve adaleti aşılayan bir din sahibiyiz. Oysa buna sahip çıkmak yerine yüzümüzü ne kadar pislik, ne kadar yalan, ne kadar şeytana askerlik eden varsa onlara çeviriyoruz.

Doğunun derin tarihi ve mücevherler değerinde ilmini bir kenara bırakarak, zamanında yağmalayarak, kan dökerek ele geçirdikleri eserlerimizi kendi dillerine çevirdikten sonra bizim ilmimizi bize satan batı devletlerine yüzümüzü çevirmiş; her şeyin üstünde onları görür bir haldeyiz!

Şimdi biraz kendi tarihimizden biraz da onlardan haberdar olalım. Mesela Avrupa’nın hiç sahip olamadıkları ilim adamlarımızı anlatalım:

Abbas Kasım İbn Firnas: 9. Yüzyılda yaşamıştır. Gökbilimci, şair, simyacı, İslam tarihi bilimcisidir. Güneş sistemini ve gezegenlerin hareketleri gösteren Plenatarium adı verilen bir cihaz geliştirmiştir. Cama açı vermeyi başararak gözlüğü icat etmiştir. Taşlardan cam üretmeyi başararak cama ateş ile şekil vermiş ve ilk cam sanayini kurmuştur. En önemli icatı ise Batı'da uçak yapıp uçmayı başaran Wright Kardeşler'den 1023 yıl öncesinde yapılan ilk uçaktır. Kendisi icat ettiği araçla uçmayı başarmıştır.[1]

Ebu Musa Câbir bin Hayyan: 9. Yüzyılda yaşamıştır. Batıda “Geber" ya da "Geberus" olarak bilinmektedir. Fen bilimcisi, simyacı, kimyacı, matematikçi, eczacı, gökbilimci, mühendis, coğrafyacı, fizik tedavi uzmanı ve fizikçidir. Eczacılık, Metalürji, Astroloji, Felsefe, Fizik ve Müzik gibi geniş alanda 400 ü aşan eser bıraktığı söylenirse de ancak 20 civarında eseri bugüne kalmıştır. Bu güne kadar az eser kalmasının temel nedeni Avrupa Devletleri’nin batı saldırısı sonucunda kütüphaneleri yağmalayarak eserleri tercüme ettikten sonra yakmalarıdır. Nitrik asit, Hidrojen Klorür, Sitrik asit, Asetik asit, Tartarik asiti ve Sülfikir asit’i icat etmiştir.[2]

Ebu Abdullah Muhammed bin Musa el-Harezmî: 9. Yüzyılda yaşamıştır. Matematik, gökbilimci ve coğrafyacıdır. Cebir, Astronomi, Coğrafya ve Tarih alanında eserler bırakmıştır. Ayrıca bizim kıymetini bilmediğimiz bu bilim adamı adına SSCB döneminde 1200 yaşı anısına pul bastırılmıştır.[3]

 Farabi: 10. Yüzyılda yaşamıştır. Batıda bilinen adıyla Alpharabius; Filozof, bilim adamı, gökbilimci, felsefeci, mantıkçı, müzisyen… Sadece bir alana yönelmiş değil birçok alana yönelmiş bir bilim adamı. Dünya tarihinde kendisini Muallim-i Sânî ya da Hace-i Sâni (İkinci Öğretmen) olarak tanıtmış bu bilim adamı tam 70 dil bilmekteydi.[4]

Ahmed bin Sehl el-Belhî: 10. Yüzyılda yaşamıştır. Coğrafyacı, Matematikçi, Hekim ve Psikolog’tur. Bilinen 15 adet eseri bulunan el- Belhî’nin sadece 2 adet el yazması eseri günümüze kadar gelebilmiş ve İstanbul Süleymaniye Kütüphanesi’nde muhafaza edilmektedir. Eserlerinde psikolojik rahatsızlıkların tedavisi üzerine durmuş olan bilim adamı; başarılı olduğu terapi yöntemlerini kaleme almıştır.[5]

İbn-i Sina: 11. Yüzyılda yaşamıştır. Hekim, yazar, filozoftur. Batılılarca, Orta Çağ Modern Biliminin kurucusu ve hekimlerin önderi olarak bilinir ve "Büyük Üstad" ismi ile tanınır. Tıp alanında 7 Asır boyunca temel kaynak eser olarak süre gelen El-Kanun fi't-Tıb (Tıbbın Kanunu) adlı kitabı ile ünlenmiş ve bu kitap Avrupa üniversitelerinde 17. asrın ortalarına kadar tıp biliminde temel eser olarak okutulmuştur. Değişik konular üzerine 240'ı günümüze gelen 450 kadar makale yazdı. Elimizdeki yazıların 150 tanesi felsefe 40 tanesi de tıp üzerinedir. Eserlerinin en ünlüleri felsefe ve fen konularını içeren çok geniş bir çalışma olan Kitabü'ş-Şifa (İyileşme Kitabı) ile El-Kanun fi't-Tıb'dır (Tıbbın Kanunu). Bu ikincisi ortaçağ üniversitelerinde okutulmuştur. Hatta bu eser Montpellier ve Louvain'de 1650 yılına kadar ders kitabı olmuştur.[6]

Ebu Reyhan Muhammed bin Ahmed el-Birûnî: 11. Yüzyılda yaşamıştır. Batı dillerinde adı Alberuni veya Aliboron olarak geçer. Gökbilim, matematik, doğa bilimleri, coğrafya ve tarih alanındaki çalışmalarıyla tanınır. Astronomi çalışmaları ile ayın durumlarını gösteren çizimler yapmıştır. Ayrıca tıp, biyoloji, bitkiler üzerinde çalışmalar yapmış; bitkilerin şifaları hakkında eserler bırakmıştır. Yaşadığı yüzyılın en büyük matematikçisi olan Bîrûnî, trigonometrik fonksiyonlarda yarıçapın bir birim olarak kabul edilmesini öneren ilk kişi olup sinüs ve kosinüs gibi fonksiyonlara sekant, kosekant ve kotanjant fonksiyonlarını ilave etmesidir.[7]

Yusuf Has Hacib: 11. Yüzyılda yaşamıştır. Tek ve dünyaya iz bırakan büyük bir eser bırakmıştır; Kutadgu Bilig. Döneminde yazılan ve kabul gören ilk siyasetnamedir. Bu eser bir derleme niteliğinde olup, tüm ilimlerin bir araya getirilmesi ile oluşturulmuştur.

Eserden bir bölüm: “Kitabıma, okuyana mutluluk getirsin, ona doğru yolu getirsin diye Kutadgu Bilig adını koydum. Ben sözlerimi söyledim, düşüncelerimi yazdım. Bu kitap her iki dünya için de doğruyu gösteren bir rehberdir, yardımcı bir eldir. Dosdoğru bir söz söyleyeyim size: Her iki dünyayı da devletle elinde tutabilecek kişiden daha mutlu kimse yoktur. Önce Gündoğdu'yu tanıtayım. O hükümdardır, doğru yasayı (töre) temsil eder. Aydoldu ile mutluluk güneşi doğar, o da mutluluğun(kut)temsilcisidir. Öğüdülmüş aklı, Odgurmuş akıbeti temsil eder. Ben sözlerimi bu dört değer (doğru yasa, mutluluk, akıl, akıbet) üzerine kurdum. Okuduğunda anlayacaksın, dikkat et.”[8]

Kâşgarlı Mahmud: 12. Yüzyılda yaşamıştır. Yazar ve dil bilimcidir. Divan-u Lügat’t-Türk en büyük eseridir. Kitabın tek yazması olan nüsha bugün İstanbul’da Millet Kütüphanesi'nde muhafaza edilmektedir. Avrupalıların katilce saldırıları sonucunda bilim adamının yazdığı bilinen Kitabu Cevahirü’n-Nahv fi Lugati’t-Türk (Türk Dili’nin Nahiv Cevherleri) adlı eser kaybolmuştur. Türk dilinin ilk gramer kitabı olan kitabın nerede ve nasıl kaybolduğu tam olarak bilinmemektedir.[9]

İbn Rüşd: 12. Yüzyılda yaşamıştır. Endülüslü-Arap felsefeci, hekim, fıkıhcı, matematikçi ve tıpçıdır. Aristo hakkında araştırmalar yapmış ve onun eserlerini tercüme ederek tekrar gün yüzüne çıkarmıştır. Bizim sahiplenemediğimiz İbn Rüşt için İspanya Cortoba’da heykel dikilmiştir. Ayrıca Dante Alighieri en büyük eseri olan “İlahi Komedya” isimli eserin Limbo isimli bölümünde İbn Rüşt, İbn-i Sina ve Selahattin Eyyübi’ye (IV. Kanto) yer vermiştir.[10]

Yüzyıllar öncesinden günümüze kadar birike birike gelen bilimi derleyerek bir bütün haline getiren eserli saymakla bitiremeyiz. Türk ve İslam bilim adamların keşfettikleri, Avrupalı bilim adamlarınca alınmış ve geliştirilmeye çalışılmıştır. Bizim buradaki en büyük hatamız kendi bilim insanlarımıza sahip çıkmak, eserlerini okumak ve okutmak yerine, yaptıkları araştırmaları devam ettirip geliştirmek yerine, siyasete dalmış, yenilenmeye kendimizi kapatmış ve bilim dünyasından yok olup gitmişiz. Bugün kullandığımız arabadan, uçağa, tıbbi ilaçlardan mevsimlerin keşfine kadar birçok şey Türk ve İslam bilim adamlarınca keşfedilmiştir.
Çok yazmak konuyu uzatmaktan fazlası olmayacaktır elbet fakat araştırıp, öğrenmek isteyen için Moğol istilası ile yıkılan Bağdat Kütüphanesi, Irmakların kitap akması, Haçlı seferleriyle yakılan kütüphaneler, Kudüs’ün haçlıların eline geçmesi ve tapınak şövalyeleri konusunda araştırmalar yapmayı tavsiye ederim.
Bu ilim adamları hala bizlerin içinde yaşıyor. Adalet yeniden dünyaya hükmedecektir ve bunu Anadolu insanı gerçekleştirecektir. Daha önceden yaptık, yeniden yaparız, yapacağız…

05/01/2014
Engin DİNÇ


KAYNAKÇA

[1] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/Abbas_Kas%C4%B1m_%C4%B0bn_Firnas
[2] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/Ebu_Musa_C%C3%A2bir_bin_Hayyan
[3] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/El-Harezm%C3%AE
[4] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/Farabi
[5] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/Ahmed_bin_Sehl_el-Belh%C3%AE
[6] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0bn-i_Sina
[7] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/El-Bir%C3%BBni
[8] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/Yusuf_Has_Hacib
[9] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/K%C3%A2%C5%9Fgarl%C4%B1_Mahmud
[10] Vikipedi İnternet Ansiklopedisi - http://tr.wikipedia.org/wiki/%C4%B0bn_R%C3%BC%C5%9Fd

2 Ocak 2014 Perşembe

Engin DİNÇ - Eşlerin Birbiri Üzerindeki Hakları

Bizi var eden, toplumları toplum, bireyleri birey eden en önemli konulardan bir tanesi de aile müessesesinin varlığı ve korunmasıdır. Bu mukaddes müessesenin var edilerek, devamlılığının sağlanması da iki tarafın hoşgörü ve haklarının korunmasıyla olacaktır. Mukaddes dinimiz İslam’da erkeğin karısı üzerinde, kadının da kocası üzerinde hak sahibi olmasını öngörülmüştür.

Erkeğin Karısı Üzerindeki Hakları

Son ve hak olan dinimiz İslam erkeği kadına karşı, kadını da erkeğe karşı korumuş ve fıtratları göz önüne alarak tam bir eşitlik sağlamıştır. Ergen bir erkeğin ve bir kadının öncelikle Allah (c.c.) ve sonra çevresindeki insanlar huzurunda söz vererek dünya evine girmeleri, hayırlı olması dilekleriyle kurdukları yuvalarını daim etmeleri birbirlerine karşı haklarını korumakla olacaktır.

Bir kadın kocasına kayıtsız, şartsız bağlı olmalı ve ona uymalıdır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bu konuda şöyle buyurmaktadır: “Kocası kendisinden hoşnut bir halde ölen kadın, cennete girer.”[1] Dikkat etmek gerekir ki Peygamber Efendimiz (s.a.v.) girebilir dememiş, direkt olarak girer demiştir. Tabi ki bu hadis-i şerif’in yorumunda dikkat edilmesi gereken kişinin, mümin olmasıdır. Mümin olan ve kocası kendisinden hoşnut olarak ölen kadın cennete girecektir. Peygamber Efendimizin (s.a.v.) bu konudaki şöyle buyuruyor: “Kadın, farz namazlarını kılınca, Ramazan orucunu tutunca, ırzını koruyunca ve kocasının emrine uyunca, Rabbin cennetine girer.”[2] Burada görülüyor ki peygamber Efendimiz (s.a.v.) bir kadının cennete girebilmesini İslam şartlarının yanı sıra kocasına itaat etmesine bağlamıştır. Yine Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki: “Hamile olan, çocuk doğuran, çocuk emziren ve çocuklarına şefkatle bakan kadınlar, eğer kocalarına itaatsizlik etmezlerse, namaz kılanları cennete girer.”[3] Bu hadis-i şerifte de görüldüğü gibi Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bir kadının cennete girebilmesi için imanın şartlarının yanı sıra kocasına ve çocuklarına karşı şefkatli ve itaatkâr olması gerektiğini vurgulamıştır.

İnsanoğlu hiçbir zaman cehenneme girmeyi istemez, hep cennete girmeyi, mükâfatlandırılmayı istemiştir. Fakat o mükâfatı hak ettim mi acaba? Diye kendisine sormaz. Soracak olsak bugün ölen herkes kendisini cennete layık görür fakat bir kadının, iyi ve şefkatli kocasına karşı sesini yükseltmesi dahi onu cennetten uzaklaştıracaktır, bunu bilmez.

Soruyorum evli kadınlar kocalarınıza karşı ne kadar hoşgörülüsünüz? Onların hizmetini yaparken ne kadar yürekten sevgiyle yapıyorsunuz? Size bir altın, bir hediye alamadıkları zaman başkasının kocasıyla kıyaslamıyor musunuz? Peki, bundan hiç mi utanmıyorsunuz?

Peygamber Efendimiz (s.a.v.): “Bana Cehennem gösterildi, cehennemliklerin çoğunu kadınların meydana getirdiklerini gördüm.” Kadınlar: “Ne yüzden Ya Resulullah?” diye sordular. Peygamberimiz (s.a.v.): “Çok lanet ediyorsunuz ve iyi geçimli kocalarınıza karşı nankörlük ettiniz için.” Diye cevap verdi.[4] Yine diğer bir hadis-i şerifte Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle anlatıyor: “Cennet bana gösterilince oradakilerin arasında kadınların azınlıkta olduğunu gördüm. “Kadınlar nerede?” diye sorunca Cebrail (a.s.) bana: “Altın ve parlak boyalar onları alıkoydu.” Diye cevap verdi.”

Peygamber Efendimizin (s.a.v.) bu konudaki hadisleri öylesine çoktur ki bizler bir kısmını dahi anlayıp akıl süzgecinden geçirseydik, hem aile bağlarımız sağlam olur, boşanmalar azalırdı. Hem de yarınlara daha hayırlı evlatlar yetiştirebilirdik.

H.Z. Âişe (R. Anha) şöyle anlatıyor: “Bir gün evlilik çağına varmış genç bir kız Peygamberimize gelerek; “Ya Resulullah evlenmekten korkuyorum, kocanın kadın üzerindeki hakları nelerdir?” diye sordu. Peygamberimiz (s.a.v.) de ona; “Eğer onun vücudu tepeden tırnağa irin olsa ve sen onu dilin ile yalayıp temizlesen yine hakkını ödeyemezsin.” Diye cevap verdi. Genç kız bunun üzerine; “O halde evlenmeyeyim mi?” diye sordu. Peygamberimiz (s.a.v.): “Hayır, ne münasebet evlen. Çünkü o daha hayırlıdır.” Diye cevap verdi.[5]

Bir kadın kocasından izinsiz hiçbir işe kalkışmamalıdır. Çünkü evlilik demek iki insanın bir olması demektir. Kadının kocasından habersiz yapacağı bir işin sonunda kocasının başını yere eğebilir. Yapacağı her işte önce kocasına danışmalı ve onun rızasını almalıdır. Kocasının rızasını almadan yaptığı iş hayırlı dahi olsa, şer olarak amel defterine kaydedilebilir.

İbn-i Abbas (r.a.) anlatıyor: “Has’am kabilesinden bir kadın Peygamberimize gelerek; “Ya Resulullah ben dul bir kadınım, evlenmek istiyorum, koca hakları nelerdir?” diye sordu. Peygamberimiz (s.a.v.) ona şu cevabı verdi: “Kocanın karısı üzerinde başlıca şu hakları vardır.
- Kocası kadın ile yatmak isteyince kadın deve sırtında bile olsa onu reddetmemelidir.
- Kocasının evinden onun iznini almadan hiçbir şey vermemelidir, eğer verirse sevabı kocasının günahı kendisinin olur.
- Kocasının iznini almadan nafile oruç tutmamalıdır. Eğer tutarsa açlık ve susuzluk çekmiş olur hiçbir sevabı olmaz.
- Eğer kocasından izinsiz evden çıkarsa eve dönünceye kadar veya yaptığından tövbe edinceye kadar melekler ona lanet eder.”[6]

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) kadının kocasına karşı ne kadar itaatkâr olması gerektiğini vurguladığı bir hadis-i şerifte şöyle buyurmaktadır: “Bir insanın diğer bir insana secde etmesini isteseydim, karısı üzerindeki hakkının öneminden dolayı, kadının kocasına secde etmesini emrederdim.” Yine Peygamber Efendimiz (s.a.v.) kadınların sokakta olmaktan çok evde olmasının ne denli önemli olduğunu, kadının evinin hizmetkârı olması gerektiğini şöyle vurgulamaktadır: “Kadının Rabbi’nin rızasına en yakın olduğu durumu evinin dört duvarı arasında bulunduğu zamandır. Evinin dört duvarı arasında kıldığı namaz, camide kılacağı namazlardan, odasında kıldığı namaz, evinin diğer herhangi bir yerinde kıldığı namazlardan ve iç odasında(yatak odası) kıldığı namaz, odasında kılacağı namazdan daha faziletlidir.”[7]

Bir kadın erkeği için, namusunu yabancı gözlerden korumalı ve erkeğinden ihtiyacı fazlasını isteyerek onu haram kazanmaya sürüklememelidir. Günümüzde kadınların birçoğu kocası az kazanıyor, başkasının kocası çok kazanıyor diyerek evinde huzursuzluk çıkartıyor, bir kısmı kocasının haram kazanmasını isteyerek, haram yemeğe rıza gösteriyor, bir kısmı ise daha fazla kazanarak kendisini madden ihya edebilecek adamlarla zina yapıyor. Hele ki son bahsettiğimiz kadın; yani başka erkeklerle çok para kazanıyor diyerek zina eden ve onlardan bunun karşılığında lüks bir yaşandı, para, altın talep edenler ki vay onların haline! Çünkü hem zina ile büyük günahı işliyor. Hem kocasını aldatarak eş hakkına girerek Allah’ın (c.c.) gazabına nail oluyor, hem kocasını aldatıp kul hakkına giriyor, hem de Allah’ın (c.c.) eşine verdiği rızkı kabul etmeyip, beğenmeyerek karşı geliyor. Sabırsızlık ediyor. Bu kadının bu haliyle cehennemlik olduğunu biz aşikâr gözlerle görüyoruz ki Allah (c.c.) bu kadının bizlerden gizli tuttuğu fakat kendisine aşikâr olan daha nice günahlarından haberdardır. Her bir günahı için cehennemde büyük azap kendisini beklemektedir. Dünyada zina ile haram ile sahibi olduğu altınlar, hediyeler yarın mahşerde kendisine fayda sağlayacak mı?

Erkek karısına rızık verici değildir, bir eş bir hayat arkadaşı, imanın diğer yarısıdır. Kadın kocasını seçerken, bana güzel bakar, bol para verir, güzel hediyeler alır. Bu adam çok para kazanan adam diyerek değil, bu adam imanımı tamamlar, secde ederken yanımda o da secde eder. İmam olup bana namaz kıldırır demelidir.
İlk Müslüman kadınların halleri böyledir. Kadınlar ve kızlar babalarını dışarıya uğurlarken arkasından şöyle söylerlerdi: “Sakın haram kazançlara sapma. Biz açlık ve sıkıntıya dayanırız, ama cehenneme katlanamayız.”
İmam-ı Gazali Mükâşefetü’l Kulûb adlı eserinde bu konu üzerine şöyle bir kıssa anlatmaktadır: “İlk Müslümanlardan bir erkek bir yolculuğa niyetlenir. Komşuları yolculuğa çıkmasını doğru bulmazlar; Karısına: “Kocanın yolculuğa çıkmasına niye razı oluyorsun? Hâlbuki sana nafaka bırakmadı.” Derler. Kadın komşularına şu cevabı verir: “Kocamı bildim bileli rızık verici olarak değil, yiyici olarak tanıdım. Benim rızkımı veren Rabbim var. Şimdi yiyici gidiyor fakat rızıklandırıcı bakidir.”[8]

Kadının Erkeği Üzerindeki Hakları

Erkeklerin kadınlar üzerinde olduğu kadar, kadınların da erkekler üzerinde sahip olduğu haklar vardır. Peygamber Efendimiz: “Cennet annelerin ayakları altındadır.”[9] Ve “Anne cennet kapılarının ortasındadır.”[10] Hadis-i şerifleriyle kadının ve annenin ne denli önem arz ettiğini vurgulamıştır. Her kadın bir anne adayıdır. O halde her kadının cennetin anahtarı demektir. Kadınlar, erkeğin hem maddi hem de manevi hazzını sağlamaktadır. Allah-u Teâlâ Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerim de dahi kadına verdiği önemi göstermek için Nisa ve Nur Surelerini indirmiş ve surelerin tamamına yakınında kadınların hakları üzerinde durmuştur. Bizi var eden Rabbimizin dahi böylesine önemle yaklaştığı kadınların bugün töre cinayetlerine maruz kalması, koca dayağı yemesi, kocasından bin bir türlü laf işitmesine rağmen sabır ile evine ve çocuklarına analık etmesi onu cennete götürecekken ona bu zulümleri edeni de cehenneme götürecektir.

Allah (c.c.) evlenirken de kadınlara bazı haklar tanımıştır ve şöyle buyurmuştur: “Ey müminler! Kadınlara zorla mirasçı olmanız ve kendilerine vermiş olduğunuz mehrin bir kısmını elde etmek için onlara baskı yapmanız helal değildir. Meğerki arayı açacak bir fuhuş irtikâp etmiş olsunlar. Onlarla iyi geçininiz. Eğer hoşunuza gitmemişlerse, olabilir ki, hoşunuza gitmeyen bir şeyde Allah birçok hayır takdir etmiş olabilir.”[11] Ve Allah (c.c.) yine buyuruyor ki: “Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmaksızın O’na kulluk ediniz. Anaya, babaya, yakınlara, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, eşinize, yolda kalmışlara ve elinizin altındakilere iyi davranın. Kuşkusuz Allah Teâlâ, kendini beğenmiş ve böbürlenen kimseleri sevmez.”[12]

Kadınlar fıtratları gereği duygusal, çabuk hüzünlenen, küçük sorunları dahi çabuk büyüten ve bunun sonrasında pişman olan kimselerdir. İşte bu sebepten dolayı kadınların fıtratını bilmek ve ona göre davranmak gerekir. Onların duygusal olduklarında onları kırmamak, üzmemek gerekir. Küçük sorunları büyütüp size karşı asileşmeye başladıklarında onlara karşı sabırla yaklaşmalı ve koca haklarından bahsederek isyana giden yoldan onları çevirmelisiniz. Erkek, karısına helal yoldan yedirmeli, giydirmeli ve haram olan her şeyden uzak tutmalıdır. Karısının ihtiyaçlarını karşılamalı, hem madden hem de manen hazzını yüksek tutmalıdır.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de kadınlara büyük önem vermiş ve onlar hakkında ölümünden hemen önce verdiği öğütte, nefesi titreye titreye şöyle bahsetmiştir: “Namaza, namaza. Elinizin altındakilere… Onlara güçlerinin üzerinde yük yüklemeyin. Kadınlar hakkında Allah’tan (c.c.) korkun. Allah’tan (c.c.) korkun… Onlar sizin elinize verilmiş birer emanettir… Onları Allah’ın (c.c.) emaneti olarak aldınız… Avret yerleri Allah’ın (c.c.) buyruğu uyarınca size helal oldu…”

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) başka bir hadis-i şerifte şöyle buyuruyor: “Kadının huysuzluklarına sabırla katlanan erkeklere Yüce Allah (c.c.), karşılaştığı belalara katlanan Eyyûb’e (a.s.) verdiği mükâfatı verir. Kocasının huysuzluklarına katlanan kadına da Firavun’un karısı Asiye’ye verdiği sevabı verir.”

İmam-ı Gazali Mükâşefetü’l Kulûb adlı eserinde bir kıssayı şöyle anlatıyor: Peygamberimiz (s.a.v.) H.Z. Âişe (r. Anha) ile tartışmıştı. Araya H.Z. Ebu Bekir’i (r.a.) hakem koymuşlardı. Peygamberimiz (s.a.v.) H.Z. Âişe’ye (r.anha) “Sen mi konuşacaksın ben mi konuşayım?” diye sorunca H.Z. Âişe (r. Anha): “Sen konuş fakat sadece doğruyu söyle.” Deyince H.Z. Ebu Bekir (r.a.) dayanamayıp kızı H.Z. Âişe’ye (r. Anha) “Ey nefsinin dostu! O doğrudan başka bir söz söyler mi ki?” dedi, bir tokat attı ve ağzını kanattı. H.Z. Âişe (r. Anha) de Peygamberimize (s.a.v.) sığınarak, O’nun arkasına geçti. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) H.Z. Ebu Bekir’e (r.a.) “Seni bunun için çağırmamıştık ve böyle yapmanı istememiştik.” Dedi.[13]

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) tartışmış dahi olsa eşinin hakkını gözetmiş ve babasına karşı korumuştur. Bu hususta Enes İbn-Malik (r.a.) şöyle buyurmuştur: “Peygamberimiz (s.a.v) kadınlara ve çocuklara karşı insanların en şefkatlisiydi.”

Peygamber Efendimiz (s.a.v) eşiyle bolca şakalaşır, güler, eğlenirdi. H.Z. Âişe (r. anha) anlatıyor: “”Bir Aşure günü, oynaşan zenci ve zenci olmayanlardan bir araya gelmiş bir oyuncu grubunun gürültülerini duydum. Peygamberimiz (s.a.v.) bana “Onların oyunlarını görmek ister misin?” dedi. “Evet” dedim. Bunun üzerine Peygamberimizin çağrısıyla evin önüne geldiler. Peygamberimiz (s.a.v.) kapıya geldi, avucunu kapıya dayadı, elini uzattı, bende çenemi onun koluna dayadım ve dışarıda oynayanları seyretmeye koyuldum. Peygamberimizin (s.a.v.) birkaç defa “Artık yeter mi?” demesine rağmen bende iki-üç defa ona “Biraz dur” dedim. Nihayet artık yine “Artık yeter mi?” demesi üzerine; “Evet” dedim de oyunculara gitmelerini söyledi, onlar da çekip gitti.”[14]

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) eşlere iyi davranmak hususunda şöyle buyurmaktadır: “İmanı en olgun Müminler, huyu en güzel olanı ile eşine karşı en tatlı davrananlardır.”[15]

Halifeler arasında en heybetli ve sert yüzlüsü olan H.Z. Ömer (r.a.) şöyle buyuruyor: “Erkeğin ailesi içinde çocuk gibi olması ve gerektiği zaman erkekliğini ortaya koyması gerekir.”

Erkek karısına hoşgörülü ve sevecen olması gerekirken dediğimiz üzere onun fıtratını da bilmeli ve her istediğine onay vermemelidir. Çünkü kadının nefsi erkeğin nefisinin dokuz katıdır. Bu dokuz kat nefis sabır ve sebatta dokuz kat yükselirken, arzu ve şehvette de dokuz kat aşağı inmektedir. İşte erkek yeri geldiğinde kadının nefsini dizginlemeli ve her istediğine olur dememelidir. Bu konuda Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyuruyor: “Karısına köle olan mahvolur.” H.Z. Ömer (r.a.) bu konuda: “Kadının arzularına karşı durunuz, çünkü onların arzularına karşı koymada bereket vardır.” Yine Hasan el-Basrî (k.s.) şöyle buyuruyor: “Allah adına yemin ederek söylüyorum, karısının her arzusuna uyan erkeği Allah, cehenneme atar.”

Kadın haklarının korunmasını dahi erkekten istemeli, kendi hakkını kendi savunma yoluna gitmemelidir. Çünkü erkek dünyada kadın üzerinde hâkimdir. Bu konuda Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerim de şöyle buyrulmuştur: “Erkekler, kadınlar üzerine hâkimdirler.”[16]

01/01/2014
Engin DİNÇ

KAYNAKÇA


[1] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Tirmizî 1161, Ebû Ya‘lâ, Müsned 6903, Beylakî, Şuabü’l İman 8744)
[2] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (İbn Hibban, Sahih, İhsan 4163, Mevârid 1296, Taberani, Evsat 4598)
[3] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (İbn Mace 2013, Ahmed B. Hanbel 22227)
[4] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Buharî 298, Müslim 79)
[5] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Hâkim, Müstedrek 2768, Heysemî, Mecmeu’z-Zevâid 4/307, Nesâi, Kübrâ 5386
[6] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Ebu Ya lâ, Müsned 2455, Hyesemî, Mecmeu’z-Zevâid 4/306-307
[7] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (İbn Hibban, Sahih, İhsan 5598, Mevârid 329, Bazzâr, Müsned 2061, Taberanî, Kebîr 10115
[8] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Kalplerin Keşfi) – Çelik Yayın Evi – Bölüm 95 – Erkeğin Karısı Üzerindeki Hakları - Sayfa 523
[9] Nesâî, Cihad 6
[10] Ahmed B. Hanbel 198
[11] Nisa Suresi 19. Ayet
[12] Nisa Suresi 36. Ayet
[13] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Kalplerin Keşfi) – Çelik Yayın Evi – Bölüm 94 – Kadının Erkeği Üzerindeki Hakları – Sayfa 517
[14] İmam-ı Gazali – Mükâşefetü’l Kulûb (Kalplerin Keşfi) – Çelik Yayın Evi – Bölüm 94 – Kadının Erkeği Üzerindeki Hakları – Sayfa 518
[15] Nesâî, Sünenü’l-Kübrâ 9154, İbn Ebî Şeybe, Musannef 25319, Hâkim, Müstedrek 173
[16] Nisa Suresi 34. Ayet

2 Aralık 2013 Pazartesi

Aldatma Psikolojisi Hipotezi

“A ŞAHIS bir kadındır.
B ŞAHIS bir erkektir.
C ŞAHIS bir erkektir ve A ŞAHIS'ın eşidir.

A ŞAHIS çalıştığı yerde iyi bir maaşa sahiptir ve hatta eşi C ŞAHIS'tan da fazla ücret almaktadır. A ŞAHIS çalıştığı iş yerinde sürekli çocuğundan bahseder, eşi sorulduğunda ise pek fazla bahsetmez, lafı değiştirmeye çalışır, çocuğunun fotoğrafını göstermekten çekinmezken eşi C ŞAHIS'ın fotoğrafını göstermekten çekinir. Arkadaşlarına, boş vakitlerinde C ŞAHIS ile güzel vakitler geçirdiğini, gezdiğini, mutlu olduğunu anlatır. Fakat yan yana hiç fotoğrafı yoktur varsa dahi iş arkadaşları görmemiştir.

C ŞAHIS eşi A ŞAHIS’tan yaşça çokça büyüktür. Kendisi bir kadına nasıl davranılması gerektiği konusunda da sıkıntılıdır. Evde kahvehane ağzıyla konuşur, argo kelimeleri sürekli kullanır, eşiyle vakit geçirmek yerine maç izlemeyi tercih eder. Ayrıca kötü davranışlarıyla çocuğuna da kötü örnek olmaktadır.

B ŞAHIS, A ŞAHIS ile aynı iş yerinde çalışmaktadır. Sempatik, konuşkan, bolca hobi sahibi bir kişiliktir. İdealist, fikir sahibidir. Aynı zamanda A ŞAHIS ile birçok ortak özelliğe sahiptir. Aynı şeyleri severler, aynı şeylerden hoşnut olmazlar. Disiplinli, evine bağlı birisidir. Entelektüel bir yapısı da vardır. Bolca kitap okur ve okuduklarını paylaşmayı sever ayrıca B ŞAHIS ile A ŞAHIS aynı yaştadırlar, çağdaşlıktan dolayı birbirlerini anlayabilirler. A ŞAHIS onun bu hallerinden etkilenmekte, kendi kendine: “Keşke B ŞAHIS gibi bir eşim olsaydı!“ diyerek hayıflanmaktadır. Eve gidip C ŞAHIS’ının argo konuşmalarını duyup, kötü davranışlarını görünce B ŞAHIS daha fazla ilgisini çekmeye başlar ve eşi C ŞAHIS’ı iş arkadaşı B ŞAHIS ile yavaş yavaş kıyaslamaya başlar.

A ŞAHSININ PSİKOLOJİSİ:
- Eşi ile arasında sıkıntılar vardır.
- Çevreye karşı kendisini güçlü göstermek ister, sıkıntısı yokmuş gibi gösterme çabasındadır.
- Eşinin tavırlarından dolayı artık ondan soğumuş, dışarıdaki insanların güzel davranışlarından etkilenmektedir.
- Kadınsal güdülerden kaynaklanan nedenlerden dolayı eşinin kendisinden daha az maaş alıyor olması, gözünde eşini çirkin göstermektedir.
- B ŞAHIS gibi bir eşe sahip olabilme hayaller kurmaktadır.
- Genç ve güzel bir kadın olarak sevilmek, gençliğini yaşamak isterken eşinin onun dinamizmine yetişemediğini düşünmektedir.

B ŞAHIS, A ŞAHIS ile iş arkadaşıdır. Birbirlerine çok benzeyen özelliklere sahiptirler, biraz çenesi düşük ve sempatiktir. Evli olan A ŞAHSI eşinde bulamadığı mutluluğu, B ŞAHSI'nın yaptığı bir kaç espri ile bulabilmektedir. Bu durum da onun aklının karışmasına neden olmaktadır.

A ŞAHIS iş arkadaşı B ŞAHIS’tan artık açık açık hoşlanmaktadır fakat evli bir kadının başka birisine karşı böyle bir his beslemesi hem kültürüne hem de inançlarına aykırıdır. Fakat ne kadar kendisini sıkarsa sıksın, içinden imkânsızlık telkinleri verirse versin, her geçen gün daha fazla yakınlaşmakta, gözlerine aşk ile bakmaya başlamaktadır.

B ŞAHIS bu durumu fark etmeye başlar, kendisinin de kültürüne ve inançlarına ters düşecek bu ilişkiyi kabullenemez, yapmamalıdır ve yapmayacaktır da… B ŞAHIS, A ŞAHIS’ın kendisine olan hislerini ve psikolojik sorunlarını fark ederek kendisine önlemler almaya başlamıştır…”

Yukarıdaki olaydaki gibi bir olayda herkes bir karakter olabilir. A ŞAHIS, B ŞAHIS ya da C ŞAHIS şimdi hangisi bu durumda nasıl davranmalıdır. Böyle bir olayla karşılaşıldığında en doğru davranışın ne olacağını anlatalım.

Bu olayda C ŞAHIS olmak!

C ŞAHIS eşi A ŞAHIS’ın iş yerinde etkilendiği erkekten habersizdir. Fakat her erkek eşine karşı hoşgörü ve sevgi ile yaklaşmalı, karakter sahibi, ilgili ve bilgili bir kişi olmalıdır. Böyle olan bir erkek eşinin gözünde yüksek değer sahibi olacaktır. A ŞAHIS eşi C ŞAHIS’tan daha fazla kazanıyor olsa dahi eşinin güzel davranışlarını trilyonlara değişmeyecektir. Dinimizde de kadının değeri çok büyüktür. Peygamber Efendiniz (s.a.v.): “Cennet annelerin ayakları altındadır.” Demiştir.

Mu'âviye (r.a.)'den anlatıyor: "Ey Allah'ın Resulü! Dedim, bizden her biri üzerinde, zevcesinin hakkı nedir?''
"Kendin yiyince ona da yedirmen, giydiğin zaman ona da giydirmen, yüzüne vurmaman, takbîh etmemen, evin içi hariç onu terk etmemen."

Hadis-i Şerif’i yanı sıra Allah (C.C.) Kelam-ı Kadim olan Kur’an-ı Kerimde de şöyle bahsetmektedir:

“Kadınlarınız sizin tarlanızdır; tarlanıza dilediğiniz gibi varın. Kendiniz için (geleceğe hazırlık olarak güzel davranışlar) takdim edin. Allah'tan korkup-sakının ve bilin ki elbette O'na kavuşucusunuz. İman edenlere müjde ver.” (Bakara/222)

Bu olayda A ŞAHIS olmak!

Eşi tarafından güzel davranışlar göremeyen, sevgiye muhtaç, sevilmek isteyen bir kadın olmak gerçekten de zordur. Fakat eşinin dışında bir kişinin ilgisine talip olmak hiç de hoş bir davranış değildir. Hem kültürümüze aykırı hem de dinimize aykırıdır. Böyle bir davranış sergilemek yerine, eşiyle arasındaki sorunları gidermeye çalışmalı, daha hoşgörülü davranmalı, özellikle bol bol konuşarak sorunları gün yüzüne getirmelidir. Yine psikolojik bir destek almak da faydalıdır. Çünkü aldatmak, bir anlık gaflete kapılarak nefsin isteklerini kabul etmek kötü sonuçlara mal olabilir. Evi ve yuvasını kaybedebilir, halk arasındaki itibarını yitirebilir ve en kötüsü ise çocuğunun gözlerinin içine bir daha sevgiyle bakamayabilir. Böyle bir fikre kapılmış olan ya da kapılabilecek olan bir kadın öncelikle çocuğunun yüzüne namuslu bir anne olarak bakamam demelidir.

Dinimizde evlilik dışında birliktelik de son derece günahtır. Hele ki bir kadının bunu yapması onun için daha büyük bir günahtır. Allah (C.C.) Kur’an-ı Kerim de şöyle buyurmaktadır: “Kadınlarınızdan zina edenlere karşı, içinizden dört şahit getirin. Eğer onlar, şahitlik yaparlarsa, bu kadınları, ölüm alıp götürünceye kadar veya Allah onlara bir çıkış yolu açıncaya kadar evlerde hapsedin.” (Nisa/15)

Bu olayda B ŞAHIS olmak!

Böyle bir olayla karşı karşıya kalıp da karşıdaki kadının ailesel ve psikolojik sorunlar nedeniyle kendisine yakınlık hissetmeye başladığını hisseden B ŞAHIS artık daha dikkatli olmalıdır. Çünkü kadınlar fıtratları gereği nefislerine çabuk yenilebilen kişilerdir. Bu sebepten dolayı onunla ilişki konusunda ciddi sınırlar konulmalıdır. B ŞAHIS, A ŞAHSA karşı bir ilişkisi olduğunu, çok mutlu olduğunu ve eşini çok sevdiğini vurgulamalı, mutluluk pozları ile bunları süslemelidir. Yine kalabalık içinde bu tarz ilişkilerin ne kadar kötü olduğunu anlatmak, insanların kötü gözle bakacağını konuşmak ona psikolojik mesajlar vermektir. Bu durumda karşıdaki kişi bu ilişkinin kötü olacağını, zaten duygularına karşılık bulamadığını, bulmuş olsa bile toplumda kınanarak karşılanacağını düşünerek bu fikirden uzaklaşacaktır.

B ŞAHIS’ın bu tarz ilişkileri toplum içinde kınayarak konuşması, hoş bulmaması, dine ve kültüre de uygun olmadığından bahsetmesi A ŞAHIS’ın hislerini tamamıyla köreltecek ve ailesine dönmesini, eşiyle mutlu olmasa bile çocuğuyla ilgilenmesini sağlayacaktır.

İnsanoğlu şeytanın oyunlarına maruz kalarak ve nefsin bitmez tükenmez isteklerine göğüs germeye çalışarak yaşam sürmektedir. Bu hayatta her insan hata yapabilmektedir. Önemli olan ise bir hatayı yapmadan fark etmektir. Eğer yapmadan fark edemez ve hatayı işlersek, yapılanın hata olduğunu fark ettiğimiz anda tövbe etmeliyiz.

“Allah'ın kabulünü vaad buyurduğu tövbe, kötülüğü ancak cahillik sebebiyle işleyip, sonra da çabucak vazgeçerek günahtan dönüş yapacak olanların tövbesidir. İşte Allah'ın, tövbelerini kabul edeceği kimseler bunlardır. Allah alîm ve hakîmdir (herkesin içini dışını hakkıyla bilir, tam hüküm ve hikmet sahibidir).
Yoksa makbul tövbe, kötülükleri yapıp edip de sonra kendilerinden birine ölüm gelip çattığında: "İşte ben şimdi tövbe ettim" diyenlerin tövbesi değil. Kâfir olarak ölen kimselerin tövbesi de değil. İşte öylesi kimselere, çok acı veren bir azap hazırladık.” (Nisa/17-18)

02/12/2013

Engin DİNÇ

16 Kasım 2013 Cumartesi

Engin DİNÇ - Bir Türk Mağlubiyeti

Birilerinin memnun kalması için değil, tüm millet ve Allah (c.c.) memnun kalsın diye yazıyorum bunları…

Bir ülkede 15 yıl önce dağda medeniyet dışında yaşayan, askere silah sıkan adamlar bugün konvoylarla, makam araçlarıyla taşınıyorsa barış gelmiş demek değil, dağdaki savaşı kazanmış demektir. Eğer bir savaş bitmişse bir taraf kazanmıştır. Kazananları tebrik ediyorum! Yapacak bir şey yok Anadolu'daki 1000 Yıllık TÜRK iktidarına bir mağlubiyet daha eklensin...

Barışı sonuna kadar destekliyorum lakin topraklarımda başka bir milletin bayrağının özgürce dalgalanmasından ve buna kardeşlik adı verilmesinden memnun değilim. Bende haykırıyorum: "Biji Tirk-Kürt birayetî" Lakin ben tek bayrak-çok millet diyenlere kardeş diyebilirim. Onlarca bayrak onlarca millet bir araya gelmesi için devlet değil birlik olması lazımdır. Anadolu ya da Ortadoğu Birliği adında bir birlik kuruldu da biz mi bihaberiz?

Bugün Türk-İslam Birliği için kılını kıpırdatmayanlar çıkıp da oy kaybetmemek için bunları yapıyorlar. Nur Cemaati’nin desteğini azaltması üzerine Semerkand’a yanaşmaya başlayan siyasetçiler çok şükür ki Seyyid Hazretleri’nin “Bizler siyaset içinde olmayız. Siyaset için değil Allah (c.c.) rızası için birleşiriz. Biz ancak hayırlısı olması için dua ederiz.” Demesiyle elleri boş dönmüşlerdir.

Madem böyle istekler kabul görecek o zaman taleplerimi sunuyorum:

- Türk-İslam Birliği Kurulsun.
- Büyük İslam Locası Kurulsun.
- Ayasofya Camii olarak ibadete açılsın.
- Kanunlar yenilensin ve isteyen için İlahi dinler çerçevesinde hangi dine mensup olursa olsun, dinine ve inanç esaslarına göre yargılama yapılsın.
- Halifelik tekrar getirilsin ve İslam’ın bir dini lideri olsun ve şeraiti kuralları uygulama yetkisi bulunsun.
- Tekke, Zaviye ve Medreseler ya açılsın ya da burada verilen eğitim, günümüzün eğitim kurumlarına da girsin.
- Üniversitelere öğrenci seçmek ya da kamu personeli seçmek için yapılan sınavlarda verilen eğitimler gereği dini bilgileri de içeren sorular sorulsun.
- Kamu kurumlarına zorunlu olarak ibadethane ve kreş yapılsın.

Daha binlerce talep sıralanabilir. Bu talepler gibi ülkemizde dile getirilemeyen, getirilse de kulak ardı edilen talepler vardır. Ama bilinmelidir ki bugün bunların hayal olarak gözünüzün önünde canlanması, bir gün gerçekleşmesinin engellenemeyeceğine eşdeğerdir.

Siyasi otoritenin korunması için yapılan bu gövde gösterilerinin siyasi açıdan güzel olduğunu söylemek mümkün olsa da şunu da bilmek gereklidir ki bir tarafın seviniyor olması diğer tarafın bu durumdan memnuniyetsiz olmasıdır. Demek istemem şu ki Kürt Milliyetçilerini memnun ederken, Türk Milliyetçilerini kendinizden uzaklaştırıyorsunuz. Kime yakın olmak kimden uzak durmanız gerektiğine dikkat etmelisiniz. Bir ayet-i kerime ile Allah (c.c.) şöyle uyarmıştır.

“Ey iman edenler! Sakın şeytanın izinden gitmeyin. Her kim şeytanın peşinden giderse bilsin ki o kendisinden hep fena, çirkin ve meşrû olmayan şeyleri yapmasını ister. Eğer Allah'ın lütuf ve merhameti olmasaydı, sizden hiçbiriniz asla temize çıkamazdı. Ancak Allah dilediğini temizleyip arındırır. Çünkü Allah her şeyi hakkıyla işitir ve bilir.” (Nur/21)

Dünyanın hükümdarı, adalet ile hükmedecek tek millet Anadolu insanlarının oluşturduğu millettir ki biz bunu daha önce yaptık, tekrar yapabiliriz. Bunun gerçekleşmesi takdir-i ilahi’dir. İslam bayrağını dalgalandıracak, yere değdirmeyecek tek millet bu toprakların milletidir. Otoritesini korumak isteyen bu millete yakın dursun. Artık bu topraklar cahiller değil, Farabi’ler, İbn-i Sina’lar, Mimar Sinan’lar yetiştiriyor. Kırk yaşına gelmeden ne siyaset yapabilir, ne ülke yönetebilir diyerek düşünenler ilk kayba uğrayanlar olacaktır. Akın akın, önü kesilemeyen, dev ve güçlü bir gençlik geliyor. On sekiz-Yirmi beş yaş arası öylesine bir güç var ki bu topraklarda bunun farkında olmayanlar hala eski siyaset oyunlarıyla iktidarı koruma çabasındalar.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Ay-Yıldız’lı bayrağının yanında bir gün Türk-İslam Birliği Bayrağı da dalgalanacaktır. Büyük İslam Locası kurulacak ve tüm karanlık güçlere karşı aydınlık, İslam ve Kur’an nuruyla nurlanmış bir topluluk var olacaktır. Değil Ayasofya’nın Camii olarak ibadete açılması bu gençlik bir gün Vatikan’da namaz kılacaktır. Bunlar Allah-u Teâlâ’nın yeminidir ve Allah (c.c.) yemininden dönmez.
Allah’ın (c.c.) kurallarını dünyanın saltanatı için satmayın. Kendinizi o büyük ateşin göbeğine bile bile atmayın.

“Önemsiz bir menfaat karşılığında, Allah'a verdikleri ahdi ve yeminlerini bozanların âhirette hiçbir nasipleri yoktur. Kıyamet günü Allah onlarla konuşmayacak. Onların yüzlerine bakmayacak ve onları temize çıkarmayacaktır. Onların hakkı çok acı bir azaptır.” (Al-i İmran/77)

16/11/2013

Engin DİNÇ

6 Kasım 2013 Çarşamba

Engin DİNÇ - Mezhepsizlik

Lisede bir kıza gizli gizli âşıktım. O kız bana:

-Evleneceğim adam biraz esmer olmalı, top sakallı olmalı, bir de kesinlikle Alevi olmalı demişti.

İşte o gün Alevi - Sunii diye ayıranlar kimse onlara binlerce kez bela okumuştum. Çünkü evlilik Allah'ın (c.c.) emriydi ve biz O'nun (c.c.) emrine uyup rızasını istemekten çok bir kaç imamın rızasını istiyorduk. Alevi de olsak, Sunii de olsak samimi bir Müslüman değildik!

Çocukluk aşkı işte şimdi daha iyi anlıyorum ne kadar da olgun bir çocukmuşum ben ki hala fikirlerim değişmedi...

Değişmedi hala aynı fikirlerin sahibiyim ve tahmin ediyorum ki bu fikirler ölene kadar da böyle devam edecek. Biz ne kadar da samimiyetsiz insanlarız! Her yaptığımız iş sözde Allah’ın (c.c.) rızasına nail olmak için değil mi? Yalancılıktan da korkmuyoruz!

Allah’ın (c.c.) rızasının nasıl kazanılabileceği Kelam-ı Kadim olan mukaddes kitabımız Kur’an-ı Kerim de açıkça anlatılmışken biz bize yol gösterdiğine inandığımız bizi belli kalıplar içine sokarak yüzümüzü Allah’a (c.c.) değil de paraya, şöhrete, nama-şana çevirenlerin peşine düşmüşüz. Bidat ehli olmuşuz da Kur’an ehli olmayı unutmuşuz. Allah’ı (c.c.) sevmek için illa da bir kalıba girmek gerektiğine, bir imamın gösterdiği usuller ile ibadetin şart olduğuna inanmışız. Şimdi soruyorum ki biz Allah’a (c.c.) ve O’nun birliğine mi inandık yoksa mezhep imamlarının bizlere şöyle yapın, böyle yapın demesiyle oluşturdukları mezheplere mi inandık? Daha derin bir soru soracak olursak biz Allah’a (c.c.) mı iman ettik, ”Bize yol gösteriyorlar” dediğimiz imamlara mı iman ettik?

Bir kimsenin nasıl inanması gerektiğine, nasıl iman etmesi gerektiğine karışmak istediğimden değil lakin bir kitlenin, bir grubun birleşerek başka birisini yanlış kabul ederek inanmasına karışıyorum…

Herkesin bir mezhebi var. Biliyorum ki bu yazıyı okuyan herkes de beni din düşmanı, dinsiz, ateist, bilmem neist ilan edecektir. Çünkü gerçek şu ki ben bir mezhep imamına laf söylesem beni öldürmeye kalkarsınız, ama Allah’a (c.c.) (Hâşâ) küfreden olsa kimse gık demez… Şimdi kendimizi bir sorguya çekelim, alalım nefsimizi karşımıza bir elimizde silah, bir elimizde bıçak nefsimizle kanlı bir savaşa girişelim. Soralım nefsimize sen Allah (c.c.) rızası için mi ibadet ettin, mezhebindeki imam ne demişse ona göre mi ettin? Sen aslında Allah’ın (c.c.) rızasını mı istemiş oldun yoksa imamın rızasını mı istemiş oldun?

Bugün birçok imam bir kimsenin nasıl ibadet etmesi gerektiğini, nasıl imanlı olunacağını, kaç rekât kılıp kaç rekât kılmayacağını Kur’an-ı Kerim’e, Hadis-i Şerif’lere dayanmadan anlatıp duruyor. Böyle de yapılmazsa kabul olmaz demeden de geçmiyor. O kimseler için güzel bir kıssa anlatmak istiyorum:

Bir gün H.Z. Davut (a.s.) dere kenarında gömlek yıkayan bir adam görür. Adam hem gömleği çitiliyor hem de “Yarabbi! Keşke senin de gömleğin olsa da yıkasam.” Diyor. Bunu duyan H.Z. Davut (a.s.) “Bu nasıl laf Allah’ın (c.c.) gömleği olur mu O (c.c.) bunlardan münezzehtir.” Dediğinde bir vahiy geliyor ve Allah-u Teâlâ H.Z. Davut’a (a.s.) şöyle buyuruyor: “Ey Davut bırak kulum beni nasıl isterse öyle sevsin.”

Demem o ki o imam bu imam benden razı olmasında, önce Allah (c.c.) sonra da Peygamber Efendimiz H.Z. Muhammed (s.a.v.) razı olsun bana Elhamdülillah…

06/11/2013

Engin DİNÇ